|
॥ श्रीगणेशाय नमः श्रीगौरीशंकराभ्यां नमः ॥
॥ श्रीशिवमहापुराणम् ॥ द्वितीया रुद्रसंहितायां तृतीयः पार्वतीखण्डे
सप्तमोऽध्यायः
पार्वत्या बाललीला
ब्रह्मोवाच
ततो मेना पुरः सा वै सुता भूत्वा महाद्युतिः । चकार रोदनं तत्र लौकिकीं गतिमाश्रिता ॥ १ ॥ अरिष्टशय्यां परितः सद्विसारिसुतेजसा । निशीथदीपा विहतत्विष आसन्नरं मुने ॥ २ ॥ श्रुत्वा तद्रोदनं रम्यं गृहस्थाः सर्वयोषितः । जहृषुः सम्भ्रमात्तत्रागताः प्रीतिपुरः सराः ॥ ३ ॥ तच्छुद्धान्तचरः शीघ्रं शशंस भूभृते तदा । पार्वतीजन्म सुखदं देवकार्यकरं शुभम् ॥ ४ ॥ तच्छुद्धान्तचरायाशु पुत्रीजन्म सुशंसते । सितातपत्रं नादेयमासीत्तस्य महीभृतः ॥ ५ ॥ गतस्तत्र गिरिः प्रीत्या सपुरोहितसद्विजः । ददर्श तनयां तां तु शोभमानां सुवाससा ॥ ६ ॥ नीलोत्पलदलश्यामां सुद्युतिं सुमनोरमाम् । दृष्ट्वा च तादृशीं कन्यां मुमोदातिगिरीश्वरः ॥ ७ ॥ सर्वे च मुमुदुस्तत्र पौराश्च पुरुषाः स्त्रियः । तदोत्सवो महानासीन्नेदुर्वाद्यानि भूरिशः ॥ ८ ॥ बभूव मंगलं गानं ननृतुर्वारयोषितः । दानं ददौ द्विजातिभ्यो जातकर्मविधाय च ॥ ९ ॥ अथ द्वारं समागत्य चकार सुमहोत्सवम् । हिमाचलः प्रसन्नात्मा भिक्षुभ्यो द्रविणं ददौ ॥ १० ॥ अथो मुहूर्त्ते सुमते हिमवान्मुनिभिः सह । नामाऽकरोत्सुतायास्तु कालीत्यादि सुखप्रदम् ॥ ११ ॥ दानं ददौ तदा प्रीत्या द्विजेभ्यो बहु सादरम् । उत्सवं कारयामास विविधं गानपूर्वकम् ॥ १२ ॥ इत्थं कृत्वोत्सवं भूरि कालीं पश्यन्मुहुर्मुहुः । लेभे मुदं सपत्नीको बहुपुत्रोऽपि भूधरः ॥ १३ ॥
तत्र सा ववृधे देवी गिरिराजगृहे शिवा । गङ्गेव वर्षासमये शरदीवाथ चन्द्रिका ॥ १४ ॥ एवं सा कालिका देवी चार्वङ्गी चारुदर्शना । दध्रे चानुदिनं रम्यां चन्द्रबिम्बकलामिव ॥ १५ ॥ कुलोचितेन नाम्ना तां पार्वतीत्याजुहाव ह । बन्धुप्रियां बन्धुजनः सौशील्यगुणसंयुताम् ॥ १६ ॥ उमेति मात्रा तपसे निषिद्धा कालिका च सा । पश्चादुमाख्यां सुमुखी जगाम भुवने मुने ॥ १७ ॥ दृष्टिः पुत्रवतोऽप्यद्रेस्तस्मिंस्तृप्तिं जगाम न । अपत्ये पार्वतीत्याख्ये सर्वसौभाग्य संयुते ॥ १८ ॥ मधोरनन्तपुष्पस्य चूते हि भ्रमरावलिः । विशेषसङ्गा भवति सहकारे मुनीश्वर ॥ १९ ॥ पूतो विभूषितश्चापि स बभूव तया गिरिः । संस्कारवत्येव गिरा मनीषीव हिमालयः ॥ २० ॥ प्रभामहत्या शिखयेव दीपो भुवनस्य च । त्रिमार्गयेव सन्मार्गस्तद्वद्गिरिजया गिरिः ॥ २१ ॥ कन्दुकैः कृत्रिमैः पुत्रैः सखीमध्यगता च सा । गङ्गासैकतवेदीभिर्बाल्ये रेमे मुहुर्मुहुः ॥ २२ ॥ अथ देवी शिवा सा चोपदेशसमये मुने । पपाठ विद्याः सुप्रीत्या यतचित्ता च सद्गुरोः ॥ २३ ॥ प्राक्तना जन्मविद्यास्तां शरदीव प्रपेदिरे । हंसालिः स्वर्णदी नक्तमात्मभासो महौषधिम् ॥ २४ ॥ इत्थं सुवर्णिता लीला शिवायाः काचिदेव हि । अन्यलीलां प्रवक्ष्येऽहं शृणु त्वं प्रेमतो मुने ॥ २५ ॥ इति श्रीशिवमहापुराणे द्वितीयायां रुद्रसंहितायां तृतीये पार्वतीखण्डे पार्वतीबाल्यलीलावर्णनं नाम सप्तमो ऽध्यायः ॥ ७ ॥ श्रीगौरीशंकरार्पणमस्तु |