प्रवचने-श्रीब्रह्मचैतन्य महाराज ३० सप्टेंबर

३० सप्टेंबर

प्रपंचात असावी खबरदारी । मन लावावे रामावरी ॥

सर्वांचे राखावे समाधान । पण रामाकडे लावावे मन ॥

रामाला स्मरून वागावे जगात आपण । तेथे पश्चात्तापाला नाही कारण ॥

म्हणून कृतीस असावा साक्षी भगवंत । हा जाणावा खरा परमार्थ ॥

व्यवहार करावा व्यवहारज्ञानाने । परमार्थ करावा गुरूआज्ञेने ॥

कलि अत्यंत माजला । गलबला चोहोकडून झाला ।

चित्त ठेवावे रामावर स्थिर । कार्य घडते बरोबर ॥

स्वस्थ बसावे एके ठिकाणी । राम आणत जावा मनी ॥

प्रयत्‍नांती परमात्मा । ही खूण घालावी चित्ता । व्यवहारी ठेवावी दक्षता ॥

मागील झाले होऊन गेले । पुढील होणार ते होऊ द्यावे भले ।

त्याचा न करावा विचार । आज चित्ती स्मरावा रघुवीर ॥

आंतबट्ट्याचा नाही व्यापार । ज्याने घरी आणला रघुवीर ॥

नुसत्या प्रयत्‍नाने जग सुखी होते । तर दुःखाचे वारे न भरते ॥

म्हणून परमात्मा आणि प्रयत्‍न । यांची घालावी सांगड । म्हणजे मनी न वाटे अवघड ॥

जेथे वाटते हित । तेथे गुंतत असते चित्त ।

चित्त गुंतवावे भगवंतापाशी । देह ठेवावा व्यवहाराशी ॥

चित्ती ठेवावी एक मात । कधी न सुटावा भगवंत ॥

राम माझा धनी । तोच माझा रक्षिता जनी ।

हे आणून चित्ती । विषयाची योग्यतेने करावी संगति ॥

देह करावा रामार्पण । मुखी घ्यावे नामस्मरण ॥

संतांची संगति । रामावर प्रीति । तोच होईल धन्य जगती ॥

व्यवहार सांभाळून । करावा परमार्थ जतन ॥

राम ठेवावा हृदयात । जपून असावे व्यवहारात ॥

रामाचे चिंतन, नामाचे अनुसंधान । वृत्ति भगवत्परायण, साधुसंतास मान ।

आल्या अतिथा अन्नदान । भगवंताला भिऊन वागणे जाण ।

याविण परमार्थ नाही जाण ॥ प्रपंचात असावी खबरदारी । मन लावावे रामावरी ।

त्याचा राम होईल दाता । न करावी कशाचीहि चिंता ॥

करवंटीचे कारण । खोबरे राहावे सुखरूप जाण ।

तैसे आपले देहाचे संबंध ठेवून । चित्ती असावा रघुनंदन ॥

परमार्थ करावा जतन । मन करून रामाला अर्पण ॥

प्रपंची असावे सावध । कर्तव्यी असावे दक्ष । तरी न सोडावा रामाचा पक्ष ॥

प्रयत्‍नांती परमेश्वर हे सज्जनांचे बोल । मनी ठसवावे खोल ॥

पण आरंभी स्मरला राम । त्यालाच प्रयत्‍नांती राम ।

हा ठेवावा विश्वास । सुखे साधावे संसारास ॥

कर्तव्यात भगवंताचे स्मरण । हेच समाधान मिळवण्याचे साधन ॥

प्रयत्‍न करावा मनापासून । फळाची अपेक्षा न ठेवून ॥

कर्तव्यात असावे तत्पर । निःस्वार्थबुद्धि त्याचे बरोबर ॥

जोवर देहाची आठवण । तोवर व्यवहार करणे जतन ।

म्हणून प्रयत्‍न करावा कर्तव्य जाणून । यश देणे न देणे भगवंताचे अधीन ॥

२७४. दाता राम हे आणून चित्ती । आपण वर्तावे जगती ॥