प्रवचने-श्रीब्रह्मचैतन्य महाराज

२० जुलै

नामांतच राहे समाधान । ही सद्‌गुरूची आहे खूण ॥

रामापायी ठेवावे मन । त्यासी कर्तव्य नाहीं उरले जाण ॥

देहभोग आजवरी नाही सुटला कोणाला । त्याचा त्रास मात्र नाहीं रामभक्ताला ॥

तुम्हाला आता करण्याचेंच नाही काही । भाव ठेवा रामापायीं ॥

नामांतच राहे समाधान । ही सद्‍गुरूची आहे खूण ॥

रामास जावें अनन्य शरण । कृपा करील तो दयाघन ॥

देह सोडावा प्रारब्धावर । ज्या ज्या वेळी जें जें होईल तो मानावा आनंद ॥

दृश्याते नाहीं मानूं सत्य । रामरूपीं ठेवावें चित्त ॥

विषयासी नाही देऊं थारा । दया येईल रघुवीरा ॥

नाहीं देवाजवळ मागूं दुजें जाण । तुमचे नामीं लागो मन ।

ऐसें प्रार्थिता जो झाला । राम कृपा करील त्याला ॥

नाहीं भंगूं द्यावें समाधान । रामापायीं ठेवावें मन ॥

लोभ्याच्या मनांत जसें वित्त । तसें साधकाचें नामांत चित्त ॥

एवढे ज्यानें केलें काम । त्याला नाहीं रामाचा वियोग ॥

पाण्यांवाचून जसा मासा तळमळतो । तसें नामाशिवाय व्हावें मन ॥

एक मानावी आज्ञा प्रमाण । नाहीं याहून दुसरें साधन जाण ॥

साधनाच्या आटाआटी । नाही देह करू कष्टी ॥

रामावांचून नाही कोणी सखा । त्याला नाहीं कोठें धोका ॥

प्रपंची ज्याचा राम सखा । भय चिंता दुःख नाहीं देखा ॥

रामसेवेपरतें हित । सत्य सत्य नाहीं या जगांत ॥

मनानें होऊन जावें भगवंताचे । त्यानें खास केलें सार्थक जन्माचे ॥

सर्व कर्ता राम । हा भरवसा ठेवावा ठाम ॥

राम कर्ता हा ठेवितां विश्वास । काळजीचें कारण उरत नाहीं खास ॥

रामरायाचें सान्निध्य राखता । भय, चिंता, शोक, यांची नाही वार्ता ॥

सतत करावें नामस्मरण । सर्व इच्छा राम करील पूर्ण ॥

नामाचें चिंतन, भगवंताचें ध्यान, गुरुआज्ञा प्रमाण ।

तीच गुरुपुत्राची आहे खूण । नाहीं यावांचून दुसरें स्थान । जिथें राहे समाधान ॥

रामापायीं व्हावें लीन । याहून नाहीं दुसरें लिहिणें जाण ॥

आतां याहून दुजे नाही करणें काहीं । असा भाव ज्यानें ठेविला हृदयीं । त्याला राम नाहीं राहिला दूर ॥

रामाविण न मानावे हित । त्यानेंच जोडेल भगवंत ॥

नाहीं करूं देहाचा कंटाळा । राम ठेवील त्यांत राहावें सदा ।

जे जे होतील देहाचे हाल । ते ते परमात्म्यापासून आले असें जाणावें ॥

नाहीं करूं काळजीला । मी नाही सोडलें तुम्हांला ॥

ज्याची वाटते महति । त्याचेंच चिंतन होय चित्तीं ॥

रामावांचून न ठेवा दुजा भाव । चित्तास येईल तेथेंच ठाव ॥

देहासकट माझा प्रपंच जाण । हा रामा तुला अर्पण ।

ऐसें वाटत जाणें चित्तीं । कृपा करील रघुपति ॥

सर्व ठिकाणीं पाहावें अधिष्ठान । तेणें मिळेल मनास समाधान ॥

२०२. रामापायीं ठेवा मन । नाम घ्यावें रात्रंदिन॥