प्रवचने-श्रीब्रह्मचैतन्य महाराज ३० जून

३० जून

ऐसा करावा काही नेम ।
जेणे जोडेल आत्माराम ॥

ऐसा करावा काही नेम । जेणे जोडेल आत्माराम ॥

नेम असावा शाश्वताचा । जेणे राम कृपा करील साचा ॥

नेम असावा वाचा मन । जेणे संतुष्ट होईल रघुनंदन ॥

कर्तव्यात गुंतवावे शरीर । जेणे संतोषे रघुवीर ॥

सतीला नसे दुजे दैवत जाण । तिला पति एकच प्रमाण ॥

न पाहावे त्याचे दोष गुण । आपले कर्तव्य करावे जतन ॥

पतिव्रताधर्म श्रेष्ठ भारी । वंदिताती संत महामुनि ॥

पति‍आज्ञा प्रमाण । हेच मुख्य साध्वीचे लक्षण जाण ॥

न बोलावे उणेपुरे । जे परमात्म्यास न आवडेल खरे ॥

संतति वा संपत्ति । भगवत्कृपेने ज्याची प्राप्ति ॥

त्याचे करावे रक्षण । पण न गुंतू द्यावे मन ॥

जे आवडेल पतीला पाही । तो तो आपला धर्मच राही ॥

मनाने करावे भगवंत स्मरण । जेणे चुकेल जन्ममरण ॥

अखंड राखावे समाधान । चुको न द्यावे अनुसंधान ॥

काया गुंतवावी प्रपंचात । मन असावे रघुनाथात ॥

प्रपंचात राखावी खबरदारी । मन लावावे रामावरी ।

त्याचा राम होईल दाता । न करावी कशाची चिंता ॥

मुखी असावे नामस्मरण । हृदयात भगवंताच्या अस्तित्वाची जाणीव ।

शुद्ध राखावे आचरण । पवित्रतम अंतःकरण ।

मुखाने भगवंताचे स्मरण । त्यावर कृपा करील रघुनंदन ।

हा ठेवावा विश्वास । अनुभव येईल नक्की खास ॥

पतीस करावे एकदा तरी नमन । रामरूप जाणून ।

त्याचे जाणावे मनोगत । तैसे वर्तणे हे आपले हित ॥

ऐसा नेम ज्याचे घरी । राम उभा त्याचे दारी ॥

आल्या अतिथा अन्न द्यावे । कोणास विन्मुख न पाठवावे ॥

राम कर्ता हा ठेवा भाव । कमीपणाला नाही ठाव ॥

सर्वांचे उगमस्थान एक । हे धरावे चित्ती । त्याला नाही कशाची भीति ॥

रामाविण न पाहावे जग । समाधानाची खूण हीच सत्य ॥

जे जे काही यावे । ते ते रामापासून आले । हा ठेवावा भाव ॥

साक्षित्वाने देहाचा प्रपंच पाहावा । अंतरी रघुनाथ भजावा ॥

देहाची गति प्रारब्धाचे हाती । ऐसे शास्त्रे सांगती ।

परि न येई हे चित्तीं । एकच जगती माझा रघुपति ॥

मुखाने घ्यावे रामनाम । हृदयी परमात्म्याचे प्रेम ।

याहून दुजा न करावा विचार । हा ठेवावा निर्धार ॥

चातुर्मासांत करावी सुरुवात । अखंड चालवावा हा हेत ॥

थोडा नेम सांगतो कांही । तो करूनिया पाही ॥

घ्यावें भगवंताचें नाम । खात पीत, करीत असता काम ।

होईल तेवढे करावे जतन । परमात्मा पुरे करील हे जाणावे ॥

सर्वांस सांगावे आशीर्वाद । सर्वांनी जोडावा भगवंत ॥

१८२. मागणे तुम्हा एकच पाही । नामावाचून दूर कधी न राही ॥