श्रीमद्‌देवीभागवत महापुराण
नवमः स्कन्धः
चतुर्थोऽध्यायः


सरस्वतीस्तोत्रपूजाकवचादिवर्णनम्

नारद उवाच
श्रुतं सर्वं मया पूर्वं त्वत्प्रसादात्सुधोपमम् ।
अधुना प्रकृतीनां च व्यस्तं वर्णय पूजनम् ॥ १ ॥
कस्याः पूजा कृता केन कथं मर्त्ये प्रचारिता ।
केन वा पूजिता का वा केन का वा स्तुता प्रभो ॥ २ ॥
तासां स्तोत्रं च ध्यानं च प्रभावं चरितं शुभम् ।
काभिः केभ्यो वरो दत्तस्तन्मे व्याख्यातुमर्हसि ॥ ३ ॥
श्रीनारायण उवाच
गणेशजननी दुर्गा राधा लक्ष्मीः सरस्वती ।
सावित्री च सृष्टिविधौ प्रकृतिः पञ्चधा स्मृता ॥ ४ ॥
आसां पूजा प्रसिद्धा च प्रभावः परमाद्‍भुतः ।
सुधोपमं च चरितं सर्वमङ्‌गलकारणम् ॥ ५ ॥
प्रकृत्यंशाः कला याश्च तासां च चरितं शुभम् ।
सर्वं वक्ष्यामि ते ब्रह्मन् सावधानो निशामय ॥ ६ ॥
काली वसुन्धरा गङ्‌गा षष्ठी मङ्‌गलचण्डिका ।
तुलसी मनसा निद्रा स्वधा स्वाहा च दक्षिणा ॥ ७ ॥
संक्षिप्तमासां चरितं पुण्यदं श्रुतिसुन्दरम् ।
जीवकर्मविपाकं च तच्च वक्ष्यामि सुन्दरम् ॥ ८ ॥
दुर्गायाश्चैव राधाया विस्तीर्णं चरितं महत् ।
तद्वत्पश्चात्प्रवक्ष्यामि संक्षेपक्रमतः शृणु ॥ ९ ॥
आदौ सरस्वतीपूजा श्रीकृष्णेन विनिर्मिता ।
यत्प्रसादान्मुनिश्रेष्ठ मूर्खो भवति पण्डितः ॥ १० ॥
आविर्भूता यथा देवी वक्त्रतः कृष्णयोषितः ।
इयेष कृष्णं कामेन कामुकी कामरूपिणी ॥ ११ ॥
स च विज्ञाय तद्‍भावं सर्वज्ञः सर्वमातरम् ।
तामुवाच हितं सत्यं परिणामे सुखावहम् ॥ १२ ॥
श्रीकृष्ण उवाच
भज नारायणं साध्वि मदंशं च चतुर्भुजम् ।
युवानं सुन्दरं सर्वगुणयुक्तं च मत्समम् ॥ १३ ॥
कामज्ञं कामिनीनां च तासां च कामपूरकम् ।
कोटिकन्दर्पलावण्यं लीलालङ्‌कतमीश्वरम् ॥ १४ ॥
कान्ते कान्तं च मां कृत्वा यदि स्थातुमिहेच्छसि ।
त्वत्तो बलवती राधा न भद्रं ते भविष्यति ॥ १५ ॥
यो यस्माद्‌ बलवान्वापि ततोऽन्यं रक्षितुं क्षमः ।
कथं परान्साधयति यदि स्वयमनीश्वरः ॥ १६ ॥
सर्वेशः सर्वशास्ताहं राधां बाधितुमक्षमः ।
तेजसा मत्समा सा च रूपेण च गुणेन च ॥ १७ ॥
प्राणाधिष्ठातृदेवी सा प्राणांस्त्यक्तुं च कः क्षमः ।
प्राणतोऽपि प्रियः पुत्रः केषां वास्ति च कश्चन ॥ १८ ॥
त्वं भद्रे गच्छ वैकुण्ठं तव भद्रं भविष्यति ।
पतिं तमीश्वरं कृत्वा मोदस्व सुचिरं सुखम् ॥ १९ ॥
लोभमोहकामक्रोधमानहिंसाविवर्जिता ।
तेजसा त्वत्समा लक्ष्मी रूपेण च गुणेन च ॥ २० ॥
तया सार्धं तव प्रीत्या शश्वत्कालः प्रयास्यति ।
गौरवं च हरिस्तुल्यं करिष्यति द्वयोरपि ॥ २१ ॥
प्रतिविश्वेषु तां पूजां महतीं गौरवान्विताम् ।
माघस्य शुक्लपञ्चम्यां विद्यारम्भे च सुन्दरि ॥ २२ ॥
मानवा मनवो देवा मुनीन्द्राश्च मुमुक्षवः ।
वसवो योगिनः सिद्धा नागा गन्धर्वराक्षसाः ॥ २३ ॥
मद्वरेण करिष्यन्ति कल्पे कल्पे लयावधि ।
भक्तियुक्ताश्च दत्त्वा वै चोपचाराणि षोडश ॥ २४ ॥
कण्वशाखोक्तविधिना ध्यानेन स्तवनेन च ।
जितेन्द्रियाः संयताश्च घटे च पुस्तकेऽपि च ॥ २५ ॥
कृत्वा सुवर्णगुटिकां गन्धचन्दनचर्चिताम् ।
कवचं ते ग्रहीष्यन्ति कण्ठे वा दक्षिणे भुजे ॥ २६ ॥
पठिष्यन्ति च विद्वांसः पूजाकाले च पूजिते ।
इत्युक्त्वा पूजयामास तां देवीं सर्वपूजिताम् ॥ २७ ॥
ततस्तत्पूजनं चकुर्ब्रह्मविष्णुशिवादयः ।
अनन्तश्चापि धर्मश्च मुनीन्द्राः सनकादयः ॥ २८ ॥
सर्वे देवाश्च मुनयो नृपाश्च मानवादयः ।
बभूव पूजिता नित्यं सर्वलोकैः सरस्वती ॥ २९ ॥
नारद उवाच
पूजाविधानं कवचं ध्यानं चापि निरन्तरम् ।
पूजोपयुक्तं नैवेद्यं पुष्पं च चन्दनादिकम् ॥ ३० ॥
वद वेदविदां श्रेष्ठ श्रोतुं कौतूहलं मम ।
वर्तते हृदये शश्वत्किमिदं श्रुतिसुन्दरम् ॥ ३१ ॥
श्रीनारायण उवाच
शृणु नारद वक्ष्यामि कण्वशाखोक्तपद्धतिम् ।
जगन्मातुः सरस्वत्याः पूजाविधिसमन्विताम् ॥ ३२ ॥
माघस्य शुक्लपञ्चम्यां विद्यारम्भदिनेऽपि च ।
पूर्वेऽह्नि समयं कृत्वा तत्राह्नि संयतः शुचिः ॥ ३३ ॥
स्नात्वा नित्यक्रियाः कृत्वा घटं संस्थाप्य भक्तितः ।
स्वशाखोक्तविधानेन तान्त्रिकेणाथवा पुनः ॥ ३४ ॥
गणेशं पूर्वमभ्यर्च्य ततोऽभीष्टां प्रपूजयेत् ।
ध्यानेन वक्ष्यमाणेन ध्यात्वा बाह्यघटे ध्रुवम् ॥ ३५ ॥
ध्यात्वा पुनः षोडषोपचारेण पूजयेद्‌ व्रती ।
पूजोपयुक्तं नैवेद्यं यच्च वेदनिरूपितम् ॥ ३६ ॥
वक्ष्यामि सौम्य तत्किञ्चिद्यथाधीतं यथागमम् ।
नवनीतं दधि क्षीरं लाजांश्च तिललड्डुकम् ॥ ३७ ॥
इक्षुमिक्षुरसं शुक्लवर्णं पञ्चगुडं मधु ।
स्वस्तिकं शर्करां शुक्लधान्यस्याक्षतमक्षतम् ॥ ३८ ॥
अच्छिन्नशुक्लधान्यस्य पृथुकं शुक्लमोदकम् ।
घृतसैन्धवसंयुक्तं हविष्यान्नं यथोदितम् ॥ ३९ ॥
यवगोधूमचूर्णानां पिष्टकं घृतसंयुतम् ।
पिष्टकं स्वस्तिकस्यापि पक्वरम्भाफलस्य च ॥ ४० ॥
परमान्नं च सघृतं मिष्टान्नं च सुधोपमम् ।
नारिकेलं तदुदकं कसेरुं मूलमार्द्रकम् ॥ ४१ ॥
पक्वरम्भाफलं चारु श्रीफलं बदरीफलम् ।
कालदेशोद्‍भवं चारु फलं शुक्लं च संस्कतम् ॥ ४२ ॥
सुगन्धं शुक्लपुष्पं च सुगन्धं शुक्लचन्दनम् ।
नवीनं शुक्लवस्त्रं च शङ्‌खं च सुन्दरं मुने ॥ ४३ ॥
माल्यं च शुक्लपुष्पाणां शुक्लहारं च भूषणम् ।
यादृशं च श्रुतौ ध्यानं प्रशस्यं श्रुतिसुन्दरम् ॥ ४४ ॥
तन्निबोध महाभाग भ्रमभञ्जनकारणम् ।
सरस्वतीं शुक्लवर्णां सस्मितां सुमनोहराम् ॥ ४५ ॥
कोटिचन्द्रप्रभामुष्टपुष्टश्रीयुक्तविग्रहाम् ।
वह्निशुद्धांशुकाधानां वीणापुस्तकधारिणीम् ॥ ४६ ॥
रत्‍नसारेन्द्रनिर्माणनवभूषणभूषिताम् ।
सुपूजितां सुरगणैर्ब्रह्मविष्णुशिवादिभिः ॥ ४७ ॥
वन्दे भक्त्या वन्दितां च मुनीन्द्रमनुमानवैः ।
एवं ध्यात्वा च मूलेन सर्वं दत्त्वा विचक्षणः ॥ ४८ ॥
संस्तूय कवचं धृत्वा प्रणमेद्दण्डवद्‌भुवि ।
येषां चेयमिष्टदेवी तेषां नित्यक्रिया मुने ॥ ४९ ॥
विद्यारम्भे च वर्षान्ते सर्वेषां पञ्चमीदिने ।
सर्वोपयुक्तं मूलं च वैदिकाष्टाक्षरः परः ॥ ५० ॥
येषां येनोपदेशो वा तेषां स मूल एव च ।
सरस्वती चतुर्थ्यन्तं वह्निजायान्तमेव च ॥ ५१ ॥
लक्ष्मीमायादिकं चैव मन्त्रोऽयं कल्पपादपः ।
पुरा नारायणश्चेमं वाल्मीकाय कृपानिधिः ॥ ५२ ॥
प्रददौ जाह्नवीतीरे पुण्यक्षेत्रे च भारते ।
भृगुर्ददौ च शुक्राय पुष्करे सूर्यपर्वणि ॥ ५३ ॥
चन्द्रपर्वणि मारीचो ददौ वाक्पतये मुदा ।
भृगोश्चैव ददौ तुष्टो ब्रह्मा बदरिकाश्रमे ॥ ५४ ॥
आस्तिकस्य जरत्कारुर्ददौ क्षीरोदसन्निधौ ।
विभाण्डको ददौ मेरौ ऋष्यशृङ्‌गाय धीमते ॥ ५५ ॥
शिवः कणादमुनये गौतमाय ददौ मुदा ।
सूर्यश्च याज्ञवल्क्याय तथा कात्यायनाय च ॥ ५६ ॥
शेषः पाणिनये चैव भारद्वाजाय धीमते ।
ददौ शाकटायनाय सुतले बलिसंसदि ॥ ५७ ॥
चतुर्लक्षजपेनैव मन्त्रः सिद्धो भवेन्नृणाम् ।
यदि स्यान्मन्त्रसिद्धो हि बृहस्पतिसमो भवेत् ॥ ५८ ॥
कवचं शृणु विप्रेन्द्र यद्दत्तं ब्रह्मणा पुरा ।
विश्वस्रष्टा विश्वजयं भृगवे गन्धमादने ॥ ५९ ॥
भृगुरुवाच
ब्रह्मन्ब्रह्मविदां श्रेष्ठ ब्रह्मज्ञानविशारद ।
सर्वज्ञ सर्वजनक सर्वेश सर्वपूजित ॥ ६० ॥
सरस्वत्याश्च कवचं ब्रूहि विश्वजयं प्रभो ।
अयातयामं मन्त्राणां समूहसंयुतं परम् ॥ ६१ ॥
ब्रह्मोवाच
शृणु वत्स प्रवक्ष्यामि कवचं सर्वकामदम् ।
श्रुतिसारं श्रुतिसुखं श्रुत्युक्तं श्रुतिपूजितम् ॥ ६२ ॥
उक्तं कृष्णेन गोलोके मह्यं वृन्दावने वने ।
रासेश्वरेण विभुना रासे वै रासमण्डले ॥ ६३ ॥
अतीव गोपनीयं च कल्पवृक्षसमं परम् ।
अश्रुताद्‍भुतमन्त्राणां समूहैश्च समन्वितम् ॥ ६४ ॥
यद्धृत्वा भगवाञ्छुक्रः सर्वदैत्येषु पूजितः ।
यद्धृत्वा पठनाद्‌ ब्रह्मन् बुद्धिमांश्च बृहस्पतिः ॥ ६५ ॥
पठनाद्धारणाद्वाग्मी कवीन्द्रो वाल्मिको मुनिः ।
स्वायम्भुवो मनुश्चैव यद्धृत्वा सर्वपूजितः ॥ ६६ ॥
कणादो गौतमः कण्वः पाणिनिः शाकटायनः ।
ग्रन्धं चकार यद्धृत्वा दक्षः कात्यायनः स्वयम् ॥ ६७ ॥
धृत्वा वेदविभागं च पुराणान्यखिलानि च ।
चकार लीलामात्रेण कृष्णद्वैपायनः स्वयम् ॥ ६८ ॥
शातातपश्च संवर्तो वसिष्ठश्च पराशरः ।
यद्धृत्वा पठनाद्‌ ग्रन्थं याज्ञवल्क्यश्चकार सः ॥ ६९ ॥
ऋष्यशृङ्‌गो भरद्वाजश्चास्तिको देवलस्तथा ।
जैगीषव्यो ययातिश्च धृत्वा सर्वत्र पूजिताः ॥ ७० ॥
कवचस्यास्य विप्रेन्द्र ऋषिरेव प्रजापतिः ।
स्वयं छन्दश्च बृहती देवता शारदाम्बिका ॥ ७१ ॥
सर्वतत्त्वपरिज्ञानसर्वार्थसाधनेषु च ।
कवितासु च सर्वासु विनियोगः प्रकीर्तितः ॥ ७२ ॥
श्रीं ह्रीं सरस्वत्यै स्वाहा शिरो मे पातु सर्वतः ।
श्रीं वाग्देवतायै स्वाहा भालं मे सर्वदावतु ॥ ७३ ॥
ॐ ह्रीं सरस्वत्यै स्वाहेति श्रोत्रे पातु निरन्तरम् ।
ओं श्रीं ह्रीं भगवत्यै सरस्वत्यै स्वाहा नेत्रयुग्मं सदावतु ॥ ७४ ॥
ऐं ह्रीं वाग्वादिन्यै स्वाहा नासां मे सर्वदावतु ।
ह्रीं विद्याधिष्ठातृदेव्यै स्वाहा चोष्ठं सदावतु ॥ ७५ ॥
ॐ श्रीं ह्रीं ब्राह्म्यै स्वाहेति दन्तपंक्तिं सदावतु ।
ऐमित्येकाक्षरो मन्त्रो मम कण्ठं सदावतु ॥ ७६ ॥
ॐ श्रीं ह्रीं पातु मे ग्रीवां स्कन्धौ मे श्रीं सदावतु ।
ॐ ह्रीं विद्याधिष्ठातृदेव्यै स्वाहा वक्षः सदावतु ॥ ७७ ॥
ॐ ह्रीं विद्याधिस्वरूपायै स्वाहा मे पातु नाभिकाम् ।
ॐ ह्रीं क्लीं वाण्यै स्वाहेति मम हस्तौ सदावतु ॥ ७८ ॥
ॐ सर्ववर्णात्मिकायै स्वाहा पादयुग्मं सदावतु ।
ॐ वागधिष्ठातृदेव्यै स्वाहा सर्वं सदावतु ॥ ७९ ॥
ॐ सर्वकण्ठवासिन्यै स्वाहा प्राच्यां सदावतु ।
ॐ सर्वजिह्वाग्रवासिन्यै स्वाहाग्निदिशि रक्षतु ॥ ८० ॥
ॐ ऐं ह्रीं क्लीं सरस्वत्यै बुधजनन्यै स्वाहा ।
सततं मन्त्रराजोऽयं दक्षिणे मां सदावतु ॥ ८१ ॥
ऐं ह्रीं श्रीं त्र्यक्षरो मन्त्रो नैर्ऋत्यां सर्वदावतु ।
ॐ ऐं जिह्वाग्रवासिन्यै स्वाहा मां वारुणेऽवतु ॥ ८२ ॥
ॐ सर्वाम्बिकायै स्वाहा वायव्ये मां सदावतु ।
ॐ ऐं श्रीं क्लीं गद्यवासिन्यै स्वाहा मामुत्तरेऽवतु ॥ ८३ ॥
ॐ ऐं सर्वशास्त्रवासिन्यै स्वाहैशान्यां सदावतु ।
ॐ ह्रीं सर्वपूजितायै स्वाहा चोर्ध्वं सदावतु ॥ ८४ ॥
ॐ ह्रीं पुस्तकवासिन्यै स्वाहाधो मां सदावतु ।
ॐ ग्रन्थबीजस्वरूपायै स्वाहा मां सर्वतोऽवतु ॥ ८५ ॥
इति ते कथितं विप्र ब्रह्ममन्त्रौघविग्रहम् ।
इदं विश्वजयं नाम कवचं ब्रह्मरूपकम् ॥ ८६ ॥
पुरा श्रुतं धर्मवक्त्रात्पर्वते गन्धमादने ।
तव स्नेहान्मयाख्यातं प्रवक्तव्यं न कस्यचित् ॥ ८७ ॥
गुरुमभ्यर्च्य विधिवद्वस्त्रालङ्‌कारचन्दनैः ।
प्रणम्य दण्डवद्‍भूमौ कवचं धारयेत्सुधीः ॥ ८८ ॥
पञ्चलक्षजपेनैव सिद्धं तु कवचं भवेत् ।
यदि स्यात्सिद्धकवचो बृहस्पतिसमो भवेत् ॥ ८९ ॥
महावाग्मी कवीन्द्रश्च त्रैलोक्यविजयी भवेत् ।
शक्नोति सर्वं जेतुं च कवचस्य प्रसादतः ॥ ९० ॥
इदं च कण्वशाखोक्तं कवचं कथितं मुने ।
स्तोत्रं पूजाविधानं च ध्यानं च वन्दनं शृणु ॥ ९१ ॥
इति श्रीमद्देवीभागवते महापुराणेऽष्टादशसाहस्र्यां
संहितायां नवमस्कन्धे सरस्वतीस्तोत्र-
पूजाकवचादिवर्णनं नाम चतुर्थोऽध्यायः ॥ ४ ॥


श्रीसरस्वतीदेवी कवच -

[ Right click to 'save audio as' for downloading Audio ]

नारदाने विचारले, "हे प्रभो, तुझ्याच प्रसादाने मी अमृततुल्य असे सर्व काही ऐकले. आता प्रकृतीचे भिन्नभिन्न पूजन व चिंतन कसे करावे ते सांग. मृत्युलोकी प्रसिद्ध असलेल्या देवींची कोणत्या कारणामुळे का प्रसिद्धी झाली ? त्यांच्या प्रथम पूजा कोणी केल्या ? त्यांची स्तुती कशाप्रकारे करावी ? त्यांची स्तोत्रे, ध्यान, प्रभाव व उत्तम चरित्र याविषयी मला सर्व निवेदन कर. हे महर्षे, कोणत्या देवीने कोणाला व कोणता शुभ वर दिला आहे ते सांगण्यास, हे महाराज, आपणच काय ते समर्थ आहात." नारदाने असा प्रश्न विचारल्यावर नारायण मुनी प्रसन्न झाले. ते नारदाला म्हणाले, "हे नारदमुने, गणेशाची माता दुर्गा, राधा, लक्ष्मी, सरस्वती, सावित्री अशी सृष्टीकाली पाच प्रकारची प्रकृती असल्याचे सांगितले आहे. त्यांची पूजा अत्यद्‌भुत प्रभाव, तसेच तिचे मंगलमय व अमृताप्रमाणे असलेले चरित्र प्रसिद्धच आहे. म्हणून प्रकृतीच्या अंशापासून उत्पन्न झालेल्या ज्या ज्या कला आहेत, त्यांचे शुभ चरित्र मी तुला आता निवेदन करतो. हे ब्राह्मणा, तू शांतचित्ताने ते ऐक.

काली, वसुंधरा, गंगा, षष्ठी, मंगलचंडिका, तुलसी, मनसा, निद्रा, स्वाहा, दक्षिणा अशा त्या कला निर्माण झालेल्या आहेत. त्यांचे अत्युत्तम व पुण्यफलदायी, श्रवणास मधुर असे चरित्र मी आता थोडक्यात सांगतो. ते श्रवण केल्यानेसुद्धा प्रसंगानुरूप फल प्राप्त करून देते. तेही मी तुला सांगतो.

त्याचप्रमाणे, राधा व दुर्गा यांचे अद्‍भुत चरित्र मी तुला विस्तारपूर्वक निवेदन करीन आणि त्यानंतर त्या देवीच्या अनुष्ठानाचे सर्व प्रकार विधीपूर्वक कथन करीन. हे नारदा, प्रथम त्या भगवान श्रीकृष्णाने सरस्वतीची पूजा केली. ही देवी जर प्रसन्न झाली तर एखादा मूढही पंडित होऊन जातो. ती राधेच्या जिव्हाग्रापासून प्रगट झाली. त्यावेळी ती कामविव्हल होऊन कृष्णाची अपेक्षा करू लागली. तेव्हा श्रीकृष्णाने तिचे मनातील भाव ओळखले. त्या सर्व हितकर्त्या जननीला भगवान कृष्ण काही हिताच्या गोष्टी सांगू लागले. श्रीकृष्ण म्हणाले, "हे साध्वी, तू आता माझ्या अंशापासून उत्पन्न झालेल्या चतुर्भुज नारायणाला शरण जा. त्याची पूजा कर. तोही तरुण असून तो माझ्याप्रमाणे सुंदर आहे. तो सर्वगुणसंपन्न असून तो माझ्यासारखाच प्रभावी आहे. तो कामिनींच्या कामवासना ओळखून त्यांच्या इच्छा पूर्ण करतो.

तो एक कोटी मदनांच्या इतक्या लावण्याने युक्त आहे. तसेच तो ईश्वरी लीलांच्या योगाने विभूषित आहे. हे सरस्वती, मलाच पती म्हणून वरल्यानंतर तू इथेच रहाण्याचा निश्चय करशील तर तुझा राधेपुढे टिकाव लागणार नाही. कारण ती तुझ्यापेक्षा बलवान आहे. ती तुझे बरे होऊ देणार नाही.

हे वाणी, जो बलवान असतो तोच अन्यायापासून स्वतःचे रक्षण करतो. जो परावलंबी आहे, तो दुसर्‍याचे रक्षण करणारच कसे ? मी स्वतः स्वतंत्र नसून राधेच्या आधीन आहे. म्हणून मी तरी तुझे रक्षण करू शकणार नाही.

मी सर्वेश्वर व सर्वांचा नियंता असलो तरीही राधेवर मी नियंत्रण करू शकत नाही. कारण ती माझ्यासारखीच तेज, रूप व गुण याबाबतीत श्रेष्ठ आहे. तीच प्रत्यक्ष प्राणांचीही अधिष्ठात्री देवता आहे. असे असल्यामुळे प्राणाचा त्याग करण्यास कोण बरे समर्थ होईल ? आपल्या प्राणापेक्षा कुणालाही पुत्र वा इतर कोणीही प्रिय वाटेल का ?

म्हणून हे कल्याणी, तू सत्वर वैकुंठास जा म्हणजे तेथे तुझे कल्याणच होईल. त्या ईश्वरालाच तू पती कर आणि दीर्घकालपर्यंत तू त्याचा सुखोपभोग घे. लोभ, मोह, काम, क्रोध, मान, परपीडा इत्यादींची भावना नसलेली व तेज, रूप, गुण यांनी तुझ्याप्रमाणे परिपूर्ण असलेली लक्ष्मी तिच्याशी तुझे प्रीतीचे संबंध जुळतील व तुझा काल सुखात जाईल. तो भगवान हरी तुम्हा दोघींचाही योग्यप्रकारे व सारखाच गौरव करील.

हे सुमुखी, माझा वर प्राप्त झाल्यामुळे प्रत्येक विश्वात ती गौरवयुक्त अशी पूजा, मनुष्ये, मनू, देव, मुनिश्रेष्ठ, मुमुक्षू, वसू, योगी, सिद्ध, नाग, गंधर्व, राक्षस, वगैरे सर्वजण करतील. माघ शुद्ध पंचमीला व विद्येसाठी आरंभ करण्यापूर्वी प्रत्येक कल्पात त्याचा लय होईपर्यंत, तुझी भक्तीयुक्त मनाने षोडशोपचारयुक्त पूजा करून ती तुला अर्पण करतील.

शम व दम यांनी युक्त असलेल्या कण्वशाखेत सांगून ठेवल्याप्रमाणे विधीयुक्त स्तवन करतील, कुंभ अथवा पुस्तक याठिकाणी ते तुझी भावना करतील व त्या ठिकाणी तूच आहेस असे समजून तुला आवाहन करतील. तसेच भूर्जपत्रावर सुगंधयुक्त चंदनाचे कवच लिहून ते सुवर्णाच्या पेटीत किंवा ताईतामध्ये घालून ती गळ्यात किंवा उजव्या हातात बांधतील.

पूजा करतेवेळी आणि त्यानंतरही विद्वान लोक ते कवच वाचतील. तेव्हा हे सरस्वती, तू मी सांगितल्याप्रमाणे आता कर.

अशाप्रकारे श्रीकृष्णाने तिला वर दिले. त्यानंतर तिची षोडशोपचारे पूजा केली. तेव्हापासून प्रत्यक्ष ब्रह्मा, विष्णु, महेश, अनंत, धर्म, सनक, सर्व देव, इतरही ऋषी, मुनी, राजे व सर्व मानव त्या सरस्वतीदेवीचे पूजन करू लागले. तीच देवी नंतर सर्वांना नित्य पूजनीय झाली." अशारीतीने नारायण मुनींनी नारदाला सरस्वतीच्या उत्पत्तीपासून पूजाविधीपर्यंत विस्ताराने कथन केले व ते ऐकून नारद म्हणाले, "हे वेदवेत्त्यांमध्ये श्रेष्ठ असलेल्या नारायण मुने, पूजेचे विधान, कवच, ध्यान, तसेच पूजेसाठी योग्य असा नैवेद्य कोणता हे आता सांगा. तसेच कोणती फुले आणि कोणत्या वर्णांचे गंध आवश्यक आहे तेही निवेदन करा. ते सविस्तर ऐकण्याची मला उत्कंठा लागली आहे. कारण ते सर्व ऐकण्यासही मधुर आहे."

श्रीनारायण मुनी म्हणाले, "हे नारदा, सरस्वती ही जगताची जननीच असून तिची विधियुक्त कण्वशाखेत सांगितलेली पूजापद्धती मी तुला सांगतो. ती शांत व एकाग्र होऊन श्रवण कर.

हे नारदा, माघ शुद्ध पंचमीच्या दिवशी व विद्येस आरंभ करण्यापूर्वी ह्या देवीचे पूजन करावे. प्रथम दिवशी संकल्प करावा. पूजेच्या दिवशी स्नान करून पवित्र झाल्यावर नित्यक्रिया कराव्यात. भक्तीभावाने घटाची स्थापना करावी. नंतर स्वतःच्या शाखेत सांगितल्याप्रमाणे विधीपूर्वक त्या गणेशाचे पूजन करावे व नंतर सरस्वतीची पूजा करावी

मी सांगणार असल्याप्रमाणे प्रथम ध्यान करावे. नंतर घटाचे ठिकाणी पुन्हा ध्यानमग्न व्हावे. व्रतस्थ होऊन देवीची षोडशोपचारे पूजा करावी. हे नारदा, आता पूजेसाठी, वेदात सांगितलेला योग्य असा नैवेद्य मी तुला सांगतो.

लोणी, दही, दूध, तीळ, लाडू ऊस, ऊसाचा रस, साखर, गूळ, मध, तसेच शुभ अशी इतर द्रव्ये, खडीसाखर, पांढर्‍या धान्याच्या तुटलेल्या अक्षता, पांढर्‍या व कोरडया धान्याचे पोहे, पांढरे मोदक, कल्याणरूप तूप व सैंधव यांचा उपयोग केलेले असे हविष्यान्न, तीळ, गहू यांचे तूप मिसळलेले पीठ, घृतयुक्त पायस, अमृताप्रमाणे रुचकर मिष्टान्न, नारळ, नारळातील पाणी, केशर, मुळा, आले, पिकलेली वेळी, सुंदर फळे, बोरे, त्या त्या हंगामात व त्या त्या प्रदेशात उत्पन्न होणारी अशी मधुर फळे, चांगल्या वासाचे पांढरे चंदन, नवीन सुंदर वस्त्र, तसेच मनोहर शंख, पांढर्‍या फुलांच्या माळा, पांढरे हार व फुलांनी बनविलेली भूषणे ही सर्व देवीला अर्पण करावी.

हे उदार नारदा, ज्या योगाने भ्रमाचा नाश होतो, त्याचे कारण मी तुला सांगतो. ते सर्व श्रवणास योग्य, मधुर व पुण्यकारक असून ते प्रशस्त आहे. ते भ्रमनाशक ध्यान मी तुला सांगतो.

जिचा वर्ण शुभ्र आहे, जी नित्य हसतमुख आहे, जी अत्यंत नयनमनोहर आहे, जिची
कांती कोटी सूर्याप्रमाणे तेजस्वी आहे, जिची देहयष्टी पुष्ट आहे, जिने अग्निवर्णाचे शुद्ध वस्त्र धारण केले आहे, जिने वीणा व पुस्तक आपल्या हस्तकमलात धारण केले आहे, जी सर्वोत्कृष्ट रत्नांनी आणि नित्य नवीन अलंकारांनी विभूषित झालेली आहे, तसेच प्रत्यक्ष ब्रह्मा, विष्णु व महेश हे जिचे पूजन करीत आहेत, अशी ती सर्वश्रेष्ठ देवी सरस्वती, तिचे यथासांग पूजन करावे. मी त्या देवी सरस्वतीस नेहमी वंदन करतो. सर्व मुनीश्रेष्ठ, मनू, सर्व मानव, हे सर्वच त्या देवीला सर्वदा वंदन करीत असतात. म्हणून अशा त्या देवीचे मनामध्ये ध्यान करावे. तसेच बुद्धिमंताने आपले सारसर्वस्व अर्पण करून तिचे स्तवन करावे. तिचे कवच धारण करावे व दंडवत घातल्याप्रमाणे भूमीवर पडून नमस्कार करावा.

हे नारदमुने, ही देवी प्रसन्न व्हावी अशी ज्यांची इच्छा आहे, त्या सर्वांनी विद्येच्या आरंभी व वर्षांच्या शेवटी माघ शुक्ल पंचमीस वर सांगितल्याप्रमाणे त्या देवीचे यथासांग पूजन करावे. त्याचप्रमाणे उपयुक्त, सर्वश्रेष्ठ व मूल्य असा अष्टाक्षरी वैदिक मंत्र जपावा.

ज्या कारणासाठी उपदेश झाला असेल, ते कारण पूर्ण करणारा असाच मंत्र जपावा. अग्निजाया जी स्वाहा, तिचा वाचक शब्द शेवटी असलेले, चतुर्थात सरस्वतीपद असून पूर्वी लक्ष्मी व माया यांचे वाचक शब्द योजावेत. त्यामुळे तो अष्टाक्षरी मंत्र कल्पवृक्षाप्रमाणे सिद्ध होतो. तो मंत्र असा, 'श्रीं र्‍हीं सरस्वत्यै स्वाहा.'

फार पूर्वी, कृपाळू नारायणाने पुण्य क्षेत्र असलेल्या भारतातील, जान्हवीच्या काठी वाल्मीकीला हाच मंत्र उपदेशिला होता. त्यानंतर हाच मंत्र भृगूनेही सूर्यग्रहणाचे वेळी पुष्कर तीर्थावर शुक्राला सांगितला. चंद्रग्रहणाचे वेळी मारिचमुनींनी या मंत्राची दीक्षा बृहस्पतीला दिली. ब्रह्मदेवाने अत्यंत प्रसन्न होऊन हाच मंत्र भृगूला बद्रिकाश्रमात दिला.

क्षीरसमुद्राच्या काठी जरत्कारूने हाच महामंत्र अस्तिकाला सांगितला. विभांडकाने मेरूपर्वतावर ॠष्यशुंगाला हाच मंत्र शिकविला. शंकराने हा मंत्र कणादमुनींना दिला. आनंद ॠषींनी गौतमाला दिला. सूयनि याज्ञवल्क्याला व कात्यायनाला दिला. शेषाने पाणिनीला व बुद्धीश्रेष्ठ भारद्‌वाजाला ह्याच मंत्राचा उपदेश केला. तसेच त्याने सुतल लोकांमध्ये बलीसभेत असताना शाकटायनाला दिला.

या मंत्राचा चार लक्ष जप केल्यास हा मंत्र मनुष्यलोकीही सिद्ध होतो. त्यायोगे मंत्र उच्चारणारा बृहस्पतीप्रमाणे विद्वान होतो. हे विप्रश्रेष्ठ नारदा, विश्वाचा निर्माता तो ब्रह्मदेव, त्याने गंधमादन पर्वतावर त्या सरस्वतीचे कवच भृगूला दिले. ते आता तुला सांगतो. ते एकाग्रतेने तू ऐक व ग्रहण कर.

त्यावेळी भृगु ब्रह्मदेवाला म्हणाला, हे सर्वश्रेष्ठ ब्रह्मदेवा, हे सर्वेश्वरा, हे सर्वांनी पूजित असलेल्या प्रभो, हे ब्रह्मज्ञाननिपुणा, हे सर्वज्ञा, हे सर्वोत्पादका, हे सर्वेश्वरा, हे विश्वविजयी, हे श्रेष्ठा, या जगात सर्वंकष यश मिळवण्यासाठी काय करावे ? ते यश देणारे सर्वश्रेष्ठ व निर्दोष असे अनेक मंत्रांनी युक्त असलेले ते सरस्वतीकवच आपण मला निवेदन करा."

भृगूचे भाषण ऐकून ब्रह्मदेव संतुष्ट होऊन भृगूला म्हणाला, "हे पुत्रा, श्रुतींनी सार असलेले, ऐकण्यास श्रुतिमधुर, श्रुतींनी पूजित, असे सर्वकाम देणारे ते सरस्वती कवच मी तुला सांगतो. ऐक.

तो सर्वश्रेष्ठ प्रभु, रासक्रीडांना ईश्वर, अशा श्रीकृष्णाने, रासक्रीडेच्या प्रसंगी, गोलोकांमध्ये, वृंदावनातील रासमंडलामध्ये, मला ते निवेदन केले. ते कवच अत्यंत गुप्त आहे. पण ते कल्पवृक्षाप्रमाणे श्रेष्ठ आहे. तसेच ते कवच कधीही न ऐकलेल्या मंत्रांनी युक्त आहे. हे कवच धारण केल्यावर भगवान शुक्र हा सर्व दैत्यांना पूज्य झाला.

त्याचप्रमाणे हे ब्राह्मणा, हे कवच धारण केल्याने अथवा पठण केल्याने बृहस्पतीही अति बुद्धिमान झाला. त्याच्या नित्य पठणाने व ते धारण केल्याने कविश्रेष्ठ वाल्मीकिमुनी श्रेष्ठ वक्ता झाला. स्वयंभुव मनूसुद्धा हे कवच धारण केल्यामुळे सर्वमान्य झाला.

कणाद, गौतम, कण्व, पाणिनी, शाकटायन, दक्ष, कात्यायन हे स्वतः धारण केल्यामुळे ग्रंथकार झाले. त्याच्या धारणामुळे कृष्णद्वैपायनाने स्वतः सहजच लीलेने सर्व पुराणे रचली व वेदांचे विभाग केले. शांतातप, संवर्त वसिष्ठ, पराशर, याज्ञवल्क्य यांनी हे कवच धारण केल्यामुळे मोठे ग्रंथ निर्माण केले. ॠष्यशृंग, भारद्वाज, अस्तिक, देवल, जैगीश्वर, ययाती हे ह्या कवचाच्या पठणामुळेच सर्वत्र पूज्य झाले. हे विप्रश्रेष्ठा, या कवचाचा ऋषी स्वतः प्रजापती, छंद बृहती व देवता शारदांबिका आणि सर्व तत्त्वाचे संपूर्ण ज्ञान, सर्व अर्थ साधने, सर्व कविता, या सर्वांचे ठिकाणी विनियोग सांगितला आहे.

"ॐ श्रीं र्‍हीं सरस्वत्यै स्वाहा ।" माझ्या ललाटाचे सर्वदा रक्षण करो.
"ॐ श्रीं र्‍हीं सरस्वत्यै स्वाहा ।" माझ्या कर्णाचे नित्य रक्षण करो.
"ॐ श्रीं र्‍हीं भगवत्यै सरस्वत्यै स्वाहा ।" माझे दोन्ही नेत्र सदा सुरक्षित राहोत.
"ॐ ऐं र्‍हीं वाग्वादिन्यै स्वाहा ।" माझ्या नासिकांचे सर्वदा रक्षण होवो.
"ॐ र्‍हीं विद्याधिष्ठातृदैव्यै स्वाहा ।" माझ्या ओष्ठाचे नित्य रक्षण होवो.
"ॐ श्रीं र्‍हीं ब्राह्मयै स्वाहा ।" माझ्या दंतपंक्तींचे रक्षण होवो.
"ऐं" हा एकाक्षरी मंत्र माझा कंठ सदा सुरक्षित स्थितीत ठेवो.
"ॐ श्रीं र्‍हीं" माझी मान सदा सुरक्षित राहो.
"श्रीं" स्कंधाचे संरक्षण करो.
"ॐ र्‍हीं विद्याधिष्ठातृदेव्यै स्वाहा ।" ती देवी सर्वदा हृदयाचे रक्षण करो.
"ॐ र्‍हीं विधाधि स्वरुपायैः स्वाहा ।" हा मंत्र माझ्या नासिकेचे संरक्षण करो.
"ॐ र्‍हीं क्लीं वाण्यै स्वाहा ।" ह्या मंत्रामुळे माझ्या हातांचे नित्य रक्षण होवो.
"ॐ वागाधिष्ठातृदेव्है स्वाहा ।" हा मंत्र सर्वांचे नित्य संरक्षण करो.
"ॐ सर्वकंठवासिन्यै स्वाहा ।" हा पूर्वेमध्ये रक्षण करो.
"ॐ सर्व जिव्हाग्रवासिन्यै स्वाहा ।" हा आग्नेय दिशेस रक्षण करो.
"ॐ ऐं र्‍हीं क्लीं सरस्वत्यै बुधजनै स्वाहा" ह्या मंत्रराजामुळे माझे नेहमीच दक्षिण दिशेला संरक्षण होवो.
"ॐ ऐं र्‍हीं श्रीं ।" हा तीन अक्षर मंत्र माझे सर्वदा नैऋत्य दिशेला रक्षण करो.
"ॐ ऐं जिव्हाग्रवासिन्यै स्वाहा ।" हा मंत्र माझे पश्चिम दिशेस संरक्षण करो.
"ॐ सर्वांबिकायै स्वाहा ।" हा वायव्य दिशेस माझे रक्षण करो.
"ॐ श्रीं क्लीं गद्यावासिन्यै स्वाहा ।" हा मंत्र माझे उत्तर दिशेला संरक्षण करो.
"ॐ ऐं सर्वशास्त्रवासिन्यै स्वाहा ।" या मंत्रामुळे माझे सर्वदा ईशान्य दिशेस रक्षण होवो.
"ॐ र्‍हीं सर्वपूजितायै स्वाहा ।" हा मंत्र ऊर्ध्व दिशेमध्ये माझे नित्य रक्षण करो.
"ॐ र्‍हीं पुस्तकवासिन्यै स्वाहा ।" ह्या मंत्राच्या योगाने माझे अधोदिशेस रक्षण होवो.
"ॐ ग्रंथबीज स्वरुपायै स्वाहा ।" हा मंत्र माझे सर्व बाजूस रक्षण करो.

अशाप्रकारे हे विप्रश्रेष्ठा, विश्वजय नावाचे हे मूलतः स्वतःच ब्रह्मरूप असलेले कवच मी तुला सांगितले. गंधमादन पर्वतावर असताना मी हे धर्माच्या तोंडून श्रवण केले. हे गुरु असले तरी माझे तुझ्यावर प्रेम असल्यामुळे मी तुला हे सांगितले आहे. पण हे कोणालाही सांगू नये. ज्याला हे ग्रहण करायचे असेल त्या बुद्धिश्रेष्ठाने गुरूंची वस्त्रे, अलंकार, चंदन यांच्या योगाने यथाशास्त्र पूजा करावी. दंडाप्रमाणे भूमीवर लोटांगण घालावे व त्याचे ग्रहण करावे.

या कवचाचा पाच लक्ष वेळा जप करावा. म्हणजे ते सिद्ध होते. ज्याने कवच सिद्ध केले असेल तो महाबुद्धीमान, वक्ता, श्रेष्ठ कवी व त्रैलोक्यात सर्व विजयी होतो. तो या कवचाच्या प्रसादामुळे सर्वांना जिंकतो. हे मुनीश्रेष्ठा, हे कण्वशाखेमध्ये सांगितलेले कवच असून मी सांप्रत तुला कथन केले. आता मी तुला देवीचे संपूर्ण स्तोत्र, पूजेचे प्रकार व विधी, ध्यान व वंदन याविषयी सर्व सांगतो. तू ऐक.


अध्याय चवथा समाप्त

GO TOP