[ Right click to 'save audio as' for downloading Audio ]
आराध्यनिर्णयवर्णनम् -
ऋषय ऊचुः
सन्देहोऽत्र महाभाग कथायां तु महाद्भुतः ।
वेदशास्त्रपुराणैश्च निश्चितं तु सदा बुधैः ॥ १ ॥
ब्रह्मा विष्णुश्च रुद्रश्च त्रयो देवाः सनातनाः ।
नातः परतरं किञ्चिद्ब्रह्माण्डेऽस्मिन्महामते ॥ २ ॥
ब्रह्मा सृजति लोकान्वै विष्णुः पात्यखिलं जगत् ।
रुद्रः संहरते काले त्रय एतेऽत्र कारणम् ॥ ३ ॥
एका मूर्तिस्त्रयो देवा ब्रह्मविष्णुमहेश्वराः ।
रजःसत्त्वतमोभिश्च संयुताः कार्यकारकाः ॥ ४ ॥
तेषां मध्ये हरिः श्रेष्ठो माधवः पुरुषोत्तमः ।
आदिदेवो जगन्नाथः समर्थः सर्वकर्मसु ॥ ५ ॥
नान्यः कोऽपि समर्थोऽस्ति विष्णोरतुलतेजसः ।
स कथं स्वापितः स्वामी विवशो योगमायया ॥ ६ ॥
क्व गतं तस्य विज्ञानं जीवतश्चेष्टितं कुतः ।
सन्देहोऽयं महाभाग कथयस्व यथाशुभम् ॥ ७ ॥
का सा शक्तिः पुरा प्रोक्ता यया विष्णुजितः प्रभुः ।
कुतो जाता कथं शक्ता का शक्तिर्वद सुव्रत ॥ ८ ॥
यस्तु सर्वेश्वरो विष्णुर्वासुदेवो जगद्गुरुः ।
परमात्मा परानन्दः सच्चिदानन्दविग्रहः ॥ ९ ॥
सर्वकृत्सर्वभृत्स्रष्टा विरजः सर्वगः शुचिः ।
स कथं निद्रया नीतः परतन्त्रः परात्परः ॥ १० ॥
एतदाश्चर्यभूतो हि सन्देहो नः परन्तप ।
छिन्धि ज्ञानासिना सूत व्यासशिष्य महामते ॥ ११ ॥
सूत उवाच
कः सन्देहं भिनत्त्येनं त्रैलोक्ये सचराचरे ।
मुह्यन्ति मुनयः कामं ब्रह्मपुत्राः सनातनाः ॥ १२ ॥
नारदः कपिलश्चैव प्रश्नेऽस्मिन्मुनिसत्तमाः ।
किं ब्रवीमि महाभागा दुर्घटेऽस्मिन्विमर्शने ॥ १३ ॥
देवेषु विष्णुः कथितः सर्वगः सर्वपालकः ।
यतो विराडिदं सर्वमुत्पन्नं सचराचरम् ॥ १४ ॥
ते सर्वे समुपासन्ते नत्वा देवं परात्परम् ।
नारायणं हृषीकेशं वासुदेवं जनार्दनम् ॥ १५ ॥
तथा केचिन्महादेवं शङ्करं शशिशेखरम् ।
त्रिनेत्रं पञ्चवक्त्रं च शूलपाणिं वृषध्वजम् ॥ १६ ॥
तथा वेदेषु सर्वेषु गीतं नाम्ना त्रियम्बकम् ।
कपर्दिनं पञ्चवक्त्रं गौरीदेहार्धधारिणम् ॥ १७ ॥
कैलासवासनिरतं सर्वशक्तिसमन्वितम् ।
भूतवृन्दयुतं देवं दक्षयज्ञविघातकम् ॥ १८ ॥
तथा सूर्यं वेदविदः सायंप्रातर्दिने दिने ।
मध्याह्ने तु महाभागाः स्तुवन्ति विविधैः स्तवैः ॥ १९ ॥
तथा वेदेषु सर्वेषु सूर्योपासनमुत्तमम् ।
परमात्मेति विख्यातं नाम तस्य महात्मनः ॥ २० ॥
अग्निः सर्वत्र वेदेषु संस्तुतो वेदवित्तमैः ।
इन्द्रश्चापि त्रिलोकेशो वरुणश्च तथापरः ॥ २१ ॥
यथा गङ्गा प्रवाहैश्च बहुभिः परिवर्तते ।
तथैव सर्वदेवेषु विष्णुः प्रोक्तो महर्षिभिः ॥ २२ ॥
त्रीण्येव हि प्रमाणानि पठितानि सुपण्डितैः ।
प्रत्यक्षं चानुमानं च शाब्दं चैव तृतीयकम् ॥ २३ ॥
चत्वार्येवेतरे प्राहुरुपमानयुतानि च ।
अर्थापत्तियुतान्यन्ये पञ्च प्राहुर्महाधियः ॥ २४ ॥
सप्त पौराणिकाश्चैव प्रवदन्ति मनीषिणः ।
एतैः प्रमाणैर्दुर्ज्ञेयं यद्ब्रह्म परमं च तत् ॥ २५ ॥
वितर्कश्चात्र कर्तव्यो बुद्ध्या चैवागमेन च ।
निश्चयात्मिकया युक्त्या विचार्य च पुनः पुनः ॥ २६ ॥
प्रत्यक्षतस्तु विज्ञानं चिन्त्यं मतिमता सदा ।
दृष्टान्तेनापि सततं शिष्टमार्गानुसारिणा ॥ २७ ॥
विद्वांसोऽपि वदन्त्येवं पुराणैः परिगीयते ।
द्रुहिणे सृष्टिशक्तिश्च हरौ पालनशक्तिता ॥ २८ ॥
हरे संहारशक्तिश्च सूर्ये शक्तिः प्रकाशिका ।
धराधरणशक्तिश्च शेषे कूर्मे तथैव च ॥ २९ ॥
साद्या शक्तिः परिणता सर्वस्मिन्या प्रतिष्ठिता ।
दाहशक्तिस्तथा वह्नौ समीरे प्रेरणात्मिका ॥ ३० ॥
शिवोऽपि शवतां याति कुण्डलिन्या विवर्जितः ।
शक्तिहीनस्तु यः कश्चिदसमर्थः स्मृतो बुधैः ॥ ३१ ॥
एवं सर्वत्र भूतेषु स्थावरेषु चरेषु च ।
ब्रह्मादिस्तम्बपर्यन्तं ब्रह्माण्डेऽस्मिन्महातपाः ॥ ३२ ॥
शक्तिहीनं तु निन्द्यं स्याद्वस्तुमात्रं चराचरम् ।
अशक्तः शत्रुविजये गमने भोजने तथा ॥ ३३ ॥
एवं सर्वगता शक्तिः सा ब्रह्मेति विविच्यते ।
सोपास्या विविधैः सम्यग्विचार्या सुधिया सदा ॥ ३४ ॥
विष्णौ च सात्त्विकी शक्तिस्तया हीनोऽप्यकर्मकृत् ।
द्रुहिणे राजसी शक्तिर्यया हीनो ह्यसृष्टिकृत् ॥ ३५ ॥
शिवे च तामसी शक्तिस्तया संहारकारकः ।
इत्यूह्यं मनसा सर्वं विचार्य च पुनः पुनः ॥ ३६ ॥
शक्तिः करोति ब्रह्माण्डं सा वै पालयतेऽखिलम् ।
इच्छया संहरत्येषा जगदेतच्चराचरम् ॥ ३७ ॥
न विष्णुर्न हरः शक्रो न ब्रह्मा न च पावकः ।
न सूर्यो वरुणः शक्तः स्वे स्वे कार्ये कथञ्चन ॥ ३८ ॥
तया युक्ता हि कुर्वन्ति स्वानि कार्याणि ते सुराः ।
सैव कारणकार्येषु प्रत्यक्षेणावगम्यते ॥ ३९ ॥
सगुणा निर्गुणा सा तु द्विधा प्रोक्ता मनीषिभिः ।
सगुणा रागिभिः सेव्या निर्गुणा तु विरागिभिः ॥ ४० ॥
धर्मार्थकाममोक्षाणां स्वामिनी सा निराकुला ।
ददाति वाच्छितान्कामान्पूजिता विधिपूर्वकम् ॥ ४१ ॥
न जानन्ति जना मूढास्तां सदा माययावृताः ।
जानन्तोऽपि नराः केचिन्मोहयन्ति परानपि ॥ ४२ ॥
पण्डिताः स्वोदरार्थं वै पाखण्डानि पूथक्पृथक् ।
प्रवर्तयन्ति कलिना प्रेरिता मन्दचेतसः ॥ ४३ ॥
कलावस्मिन्महाभागा नानाभेदसमुत्थिताः ।
नान्ये युगे तथा धर्मा वेदबाह्याः कथञ्चन ॥ ४४ ॥
विष्णुश्चरत्यसावुग्र तपो वर्षाण्यनेकशः ।
ब्रह्मा हरस्त्रयो देवा ध्यायन्तः कमपि धुवम् ॥ ४५ ॥
कामयानाः सदा कामं ते त्रयः सर्वदैव हि ।
यजन्ति यज्ञान्विविधान्ब्रह्मविष्णुमहेश्वराः ॥ ४६ ॥
ते वै शक्तिं परां देवीं ब्रह्माख्यां परमात्मिकाम् ।
ध्यायन्ति मनसा नित्यं नित्यां मत्वा सनातनीम् ॥ ४७ ॥
तस्माच्छक्तिः सदा सेव्या विद्वद्भिः कृतनिश्चयैः ।
निश्चयः सर्वशास्त्राणां ज्ञातव्यो मुनिसत्तमाः ॥ ४८ ॥
कृष्णाच्छ्रुतं मया चैतत्तेन ज्ञातं तु नारदात् ।
पितुः सकाशात्तेनापि ब्रह्मणा विष्णुवाक्यतः ॥ ४९ ॥
न श्रोतव्यं न मन्तव्यमन्येषां वचनं बुधैः ।
शक्तिरेव सदा सेव्या विद्वद्भिः कृतनिश्चयैः ॥ ५० ॥
प्रत्यक्षमपि द्रष्टव्यमशक्तस्य विचेष्टितम् ।
अतः सर्वेषु भूतेषु ज्ञातव्या शक्तिरेव हि ॥ ५१ ॥
इति श्रीमद्देवीभागवते महापुराणेऽष्टादशसाहस्र्यां संहितायां
प्रथमस्कन्धे आराध्यनिर्णयवर्णनं नामाष्टमोऽध्यायः ॥ ८ ॥
देवीचे माहात्म्य व स्तुती -
[ Right click to 'save audio as' for downloading Audio ]
हे सुता, यावरुन ज्ञानी पुरुषांनी श्रुति, स्मृति पुराणे निर्माण केली. हा निर्णय वेगळाच आहे. ब्रह्मा, विष्णू, महेश ह्या तीन सनातन देवांशिवाय ब्रह्मांडात कोणीही श्रेष्ठ नाही. ब्रह्मदेव उत्पत्ती करतो, विष्णू पालन करतो व महेश लय करतो. तिन्ही देव एकच असून रज, सत्व, तम याम्नी ते युक्त आहेत. म्हनून कार्य करण्यास समर्थ होतात. त्यामध्ये रमापती, आदिदेव, जगन्नाथ असा जो पुरुषश्रेष्ठ हरी तोच श्रेष्ठ व सर्व करण्यास समर्थ आहे. परंतु तू त्याला वश करुन निद्रिस्त केलेस. विष्णूचे ज्ञान हालचाल कोणीकडे गेली ? हे भाग्यवान सुता, जिने विष्णूला जिंकले, ती शक्ती कोण ? कुठून उत्पन्न झाली ? तिचे एवढे सामर्थ्य कसे ? हे तू कथन कर.
अग्नीचे ठिकाणी असलेली दाहशक्ती वायूचे ठिकाणी असलेली चलनशक्ती हीसुद्धा त्याच शक्तीची रुपे आहेत. कुंडलिनी शक्तीचा वियोग झाल्यास शिवसुद्धा शव होतो. त्याचप्रमाणे ब्रह्मादिकांपासून स्तंभापर्यंत सर्व चराचर प्राण्यांचे ठिकाणी सामर्थ्य म्हणून जे आहे ते त्या शक्तीचेच रुप होय. शत्रुविजय, गमन, भोजनादी कोणी असमर्थ असल्यास त्याला विद्वान अशक्त म्हणतात. म्हणून शुद्ध बुद्धीने युक्त असलेल्या पुरुषाने तिचीच उपासना करणे योग्य आहे. विष्णूच्या ठिकाणच्या सात्विक शक्तीचा वियोग झाल्यास त्याला पालन कर्म करता येणार नाही. ब्रह्मदेवापासून राजस शक्ती निघून गेल्यास तो सृष्टी उत्पन्न करण्यास असमर्थ होतो. तसेच शिवाची तामस शक्ती नसेल तर तो लय करण्यास असमर्थ आहे.
तेव्हा सर्व प्रकारे विचार केल्यास ती शक्तीच ब्रह्मांड उत्पन्न करते, त्याचे रक्षण करते, आणि स्वेच्छेने संसारही करते.
विष्णू, महेश्वर, इंद्र, ब्रह्मा, अग्नी, सूर्य, वरुण हे तिच्याशिवाय आपापले कार्य करण्यास समर्थ होत नाहीत. ती कार्ये करण्यास तीच शक्ती प्रत्यक्ष दृष्टोत्पतीस येते. या शक्तीमुळेच देव आपापली कार्ये करण्यास असमर्थ होतात. म्हणून स्वत:चा उत्कर्ष साधण्याची इच्छा करणार्या प्रत्येक पुरुषाने त्या शक्तीची आराधना करावी. धर्म, अर्थ ,काम मोक्ष ह्या सर्वांची अधिष्ठात्रीदेवता तीच आहे. तीच सर्व मनोरथ पूर्ण करते. मायामोहात गुरफटून गेलेल्या जनांना तिचे ज्ञान असूनही इतरांना मोह पाडतात ते मूढ होत. उदरभरणार्थ वेगवेगळी कर्मे करणारे कलीच्या प्रेरणेनेच करतात. इतर भिन्न धर्माप्रमाणे वेद ब्रह्म धर्म, हाकलीयुगात उत्पन्न होत नाही. विष्णू, ब्रह्मा, महेश कोणाची तरी उग्र तपश्चर्या करीत असतात, मनोरथ पूर्ण व्हावे म्हणून ब्रह्मा, विष्णू, महेशही नाना प्रकारचे यज्ञ करीत असतात. ब्रह्मसंज्ञक, परमत्मारुप जी सनातन देवी आहे. तिची सर्वदा पूजा करीत असतात. तेव्हा या शक्तीचे सेवन करुन सर्वशास्त्रांचे रहस्य समजून घेतले पाहिजे. विष्णूच्या सांगण्यावरुन समजलेले, ब्रह्मदेवाने, नारदमुनींना सांगितलेले त्यांनी कृष्णद्वैपायनांना कथन केलेले व त्यापासून मी श्रवण केलेले ते शास्त्ररहस्य सर्व निश्चयी विद्वानांनी सर्वदा शक्तीचेच सेवन करावे. सर्व भूतांचे ठिकाणी शक्तीच आहे.