ब्रह्मोवाच
वरं दत्त्वा मुने तस्मिन् शम्भावन्तर्हिते तदा ।
सन्ध्याऽप्यगच्छत्तत्रैव यत्र मेधातिथिर्मुनिः ॥ १ ॥
तत्र शम्भोः प्रसादेन न केनाप्युपलक्षिता ।
सस्मार वर्णिनं तं वै स्वोपदेशकरं तपः ॥ २ ॥
वसिष्ठेन पुरा सा तु वर्णी भूत्वा महामुने ।
उपदिष्टा तपश्चर्तुं वचनात्परमेष्ठिनः ॥ ३ ॥
तमेव कृत्वा मनसा तपश्चर्योपदेशकम् ।
पतित्वेन तदा सन्ध्या ब्राह्मणं ब्रह्मचारिणम् ॥ ४ ॥
समिद्धेग्नौ महायज्ञे मुनिभिर्नोपलक्षिता ।
हृष्टा शम्भुप्रसादेन सा विवेश विधेः सुता ॥ ५ ॥
तस्याः पुरोडाशमयं शरीरं तत्क्षणात्ततः ।
दग्धं पुरोडाशगन्धं तस्तार यदलक्षितम् ॥ ६ ॥
वह्निस्तस्याः शरीरं तु दग्ध्वा सूर्यस्य मण्डलम् ।
शुद्धं प्रवेशयामास शम्भोरेवाज्ञया पुनः ॥ ७ ॥
सूर्यो त्र्यर्थं विभज्याथ तच्छरीरं तदा रथे ।
स्वकेशं स्थापयामास प्रीतये पितृदेवयोः ॥ ८ ॥
तदूर्ध्वभागस्तस्यास्तु शरीरस्य मुनीश्वर ।
प्रातःसन्ध्याभवत्सा तु अहोरात्रादिमध्यगा ॥ ९ ॥
तच्छेषभागस्तस्यास्तु अहोरात्रान्तमध्यगा ॥
सा सायमभवत् सन्ध्या पितृप्रीतिप्रदा सदा ॥ १ ० ॥
सूर्योदयात्तु प्रथमं यदा स्यादरुणोदयः ।
प्रातःसन्ध्या तदोदेति देवानां प्रीतिकारिणी ॥ ११ ॥
अस्तंगते ततः सूर्ये शोणपद्मनिभे सदा ।
उदेति सायंसन्ध्यापि पितॄणां मोदकारिणी ॥ १२ ॥
तस्याः प्राणास्तु मनसा शम्भुनाथ दयालुना ।
दिव्येन तु शरीरेण चक्रिरे हि शरीरिणः ॥ १३ ॥
मुनेर्यज्ञावसाने तु सम्प्राप्ते मुनिना तु सा ।
प्राप्ता पुत्री वह्निमध्ये तप्तकाञ्चनसुप्रभा ॥ १४ ॥

तां जग्राह तदा पुत्रीं मुनिरामोदसंयुतः ।
यज्ञार्थं तां तु संस्नाप्य निजक्रोडे दधौ मुने ॥ १५ ॥
अरुन्धती तु तस्यास्तु नाम चक्रे महामुनिः ।
शिष्यैः परिवृतस्तत्र महामोदमवाप ह ॥ १६ ॥
न रुणद्धि यतो धर्मं सा कस्मादपि कारणात् ।
अतस्त्रिलोके विदितं नाम सम्प्राप तत्स्वयम् ॥ १७ ॥
यज्ञं समाप्य स मुनिः कृतकृत्यभाव-
मासाद्य सम्मदयुतस्तनयाप्रलम्भात् ।
तस्मिन्निजाश्रमपदे सह शिष्यवर्गै-
स्तामेव सततमसौ दयिते सुरर्षे ॥ १८ ॥
अथ सा ववृधे देवी तस्मिन्मुनिवराश्रमे ।
चन्द्रभागानदीतीरे तापसाऽरण्यसञ्ज्ञके ॥ १९ ॥
सम्प्राप्ते पञ्चमे वर्षे चन्द्रभागां तदा गुणैः ।
तापसारण्यमपि सा पवित्रमकरोत्सरी ॥ २० ॥
विवाहं कारयामासुस्तस्या ब्रह्मसुतेन वै ।
वसिष्ठेन ह्यरुन्धत्या ब्रह्मविष्णुमहेश्वराः ॥ २१ ॥
तद्विवाहे महोत्साहो बभूव सुखवर्द्धनः ।
सर्वे सुराश्च मुनयः सुखमापुः परं मुने ॥ २२ ॥
ब्रह्मविष्णुमहेशानां करनिःसृततोयतः ।
सप्त नद्यः समुत्पन्नाः शिप्राद्याः सुपवित्रकाः ॥ २३ ॥
अरुन्धती महासाध्वी साध्वीनां प्रवरोत्तमा ।
वसिष्ठं प्राप्य सा रेजे मेधातिथिसुता मुने ॥ २४ ॥
यस्याः पुत्राः समुत्पन्नाः श्रेष्ठाः शक्त्यादयः शुभाः ।
वसिष्ठं प्राप्य तं कान्तं संरेजे मुनिसत्तम ॥ २५ ॥
एवं सन्ध्याचरित्रं ते कथितं मुनिसत्तम ।
पवित्रं पावनं दिव्यं सर्वकामफलप्रदम् ॥ २६ ॥
य इदं शृणुयान्नारी पुरुषो वा शुभव्रतः ।
सर्वान्कामानवाप्नोति नात्र कार्या विचारणा ॥ २७ ॥
इति श्रीशिवमहापुराणे द्वितीयायां रुद्रसंहितायां द्वितीये सतीखण्डे सप्तमोऽध्यायः ॥ ७ ॥