श्रीमद्‌देवीभागवत महापुराण
अष्टमः स्कन्धः
चतुर्विंशोऽध्यायः


देवीपूजनविधिनिरूपणम्

नारद उवाच
धर्मश्च कीदृशस्तात देव्याराधनलक्षणः ।
कथमाराधिता देवी सा ददाति परं पदम् ॥ १ ॥
आराधनविधिः को वा कथमाराधिता कदा ।
केन सा दुर्गनरकाद्‌दुर्गा त्राणप्रदा भवेत् ॥ २ ॥
श्रीनारायण उवाच
देवर्षे शृणु चित्तैकाग्र्येण मे विदुषां वर ।
यथा प्रसीदते देवी धर्माराधनतः स्वयम् ॥ ३ ॥
स्वधर्मो यादृशः प्रोक्तस्तं च मे शृणु नारद ।
अनादाविह संसारे देवी सशृजिता स्वयम् ॥ ४ ॥
परिपालयते घोरसङ्कटादिषु सा मुने ।
सा देवी पूज्यते लोकैर्यथावत्तद्विधिं शृणु ॥ ५ ॥
प्रतिपत्तिथिमासाद्य देवीमाज्येन पूजयेत् ।
घृतं दद्याद्‌ ब्राह्मणाय रोगहीनो भवेत्सदा ॥ ६ ॥
द्वितीयायां शर्करया पूजयेज्जगदम्बिकाम् ।
शर्करां प्रददेद्विप्रे दीर्घायुर्जायते नरः ॥ ७ ॥
तृतीयादिवसे देव्यै दुग्धं पूजनकर्मणि ।
क्षीरं दत्त्वा द्विजाग्र्याय सर्वदुःखातिगो भवेत् ॥ ८ ॥
चतुर्थ्यां पूजनेऽपूपा देया देव्यै द्विजाय च ।
अपूपा एव दातव्या न विघ्नैरभिभूयते ॥ ९ ॥
पञ्चम्यां कदलीजातं फलं देव्यै निवेदयेत् ।
तदेव ब्राह्मणे देयं मेधावान्पुरुषो भवेत् ॥ १० ॥
षष्ठीतिथौ मधु प्रोक्तं देवीपूजनकर्मणि ।
ब्राह्मणाय च दातव्यं मधु कान्तिर्यतो भवेत् ॥ ११ ॥
सप्तम्यां गुडनैवेद्यं देव्यै दत्त्वा द्विजाय च ।
गुडं दत्त्वा शोकहीनो जायते द्विजसत्तम ॥ १२ ॥
नारिकेलमथाष्टम्यां देव्यै नैवेद्यमर्पयेत् ।
ब्राह्मणाय प्रदातव्यं तापहीनो भवेन्नरः ॥ १३ ॥
नवम्यां लाजमम्बायै चार्पयित्वा द्विजाय च ।
दत्त्वा सुखाधिको भूयादिह लोके परत्र च ॥ १४ ॥
दशम्यामर्पयित्वा तु देव्यै कृष्णतिलान्मुने ।
ब्राह्मणाय प्रदत्त्वा तु यमलोकाद्‍भयं न हि ॥ १५ ॥
एकादश्यां दधि तथा देव्यै चार्पयते तु यः ।
ददाति ब्राह्मणायैतद्देवीप्रियतमो भवेत् ॥ १६ ॥
द्वादश्यां पृथुकान्देव्यै दत्त्वाचार्याय यो ददेत् ।
तानेव च मुनिश्रेष्ठ स देवीप्रियतां व्रजेत् ॥ १७ ॥
त्रयोदश्यां च दुर्गायै चणकान्प्रददाति च ।
तानेव दत्त्वा विप्राय प्रजासन्ततिमान्भवेत् ॥ १८ ॥
चतुर्दश्यां च देवर्षे देव्यै सक्तून्प्रयच्छति ।
तानेव दद्याद्विप्राय शिवस्य दयितो भवेत् ॥ १९ ॥
पायसं पूर्णिमातिथ्यामपर्णायै प्रयच्छति ।
ददाति च द्विजाग्र्याय पितृनुद्धरतेऽखिलान् ॥ २० ॥
तत्तिथौ हवनं प्रोक्तं देवीप्रीत्यै महामुने ।
तत्तत्तिथ्युक्तवस्तूनामशेषारिष्टनाशनम् ॥ २१ ॥
रविवारे पायसं च नैवेद्यं परिकीर्तितम् ।
सोमवारे पयः प्रोक्तं भौमे च कदलीफलम् ॥ २२ ॥
बुधवारे च सम्प्रोक्तं नवनीतं नवं द्विज ।
गुरुवारे शर्करां च सितां भार्गववासरे ॥ २३ ॥
शनिवारे घृतं गव्यं नैवेद्यं परिकीर्तितम् ।
सप्तविंशतिनक्षत्रनैवेद्यं श्रूयतां मुने ॥ २४ ॥
घृतं तिलं शर्करां च दधि दुग्धं किलाटकम् ।
दथिकूर्ची मोदकं च फेणिकां घृतमण्डकम् ॥ २५ ॥
कंसारं वटपत्रं च घृतपूरमतः परम् ।
वटकं कोकरसकं पूरणं मधु सूरणम् ॥ २६ ॥
गुडं पृथुकद्राक्षे च खर्जूरं चैव चारकम् ।
अपूपं नवनीतं च मुद्‍गं मोदक एव च ॥ २७ ॥
मातुलिङ्गमिति प्रोक्तं भनैवेद्यं च नारद ।
विष्कम्भादिषु योगेषु प्रवक्ष्यामि निवेदनम् ॥ २८ ॥
पदार्थानां कृतेष्वेषु प्रीणाति जगदम्बिका ।
गुडं मधु घृतं दुग्धं दधि तक्रं त्वपूपकम् ॥ २९ ॥
नवनीतं कर्कटीं च कूष्माण्डं चापि मोदकम् ।
पनसं कदलं जम्बुफलमाम्रफलं तिलम् ॥ ३० ॥
नारङ्गं दाडिमं चैव बदरीफलमेव च ।
धात्रीफलं पायसञ्च पृथुकं चणकं तथा ॥ ३१ ॥
नारिकेलं जम्भफलं कसेरुं सूरणं तथा ।
एतानि क्रमशो विप्र नैवेद्यानि शुभानि च ॥ ३२ ॥
विष्कम्भादिषु योगेषु निर्णीतानि मनीषिभिः ।
अथ नैवेद्यमाख्यास्ये करणानां पृथङ्‌मुने ॥ ३३ ॥
कंसारं मण्डकं फेणी मोदकं वटपत्रकम् ।
लड्डुकं घृतपूरं च तिलं दधि घृतं मधु ॥ ३४ ॥
करणानामिदं प्रोक्तं देवीनैवेद्यमादरात् ।
अथान्यत्सम्प्रवक्ष्यामि देवीप्रीतिकरं परम् ॥ ३५ ॥
विधानं नारदमुने शृणु तत्सर्वमादृतः ।
चैत्रशुद्धतृतीयायां नरो मधुकवृक्षकम् ॥ ३६ ॥
पूजयेत्पञ्च खाद्यं च नैवेद्यमुपकल्पयेत् ।
एवं द्वादशमासेषु तृतीयातिथिषु क्रमात् ॥ ३७ ॥
शुक्लपक्षे विधानेन नैवेद्यमभिदध्महे ।
वैशाखमासे नैवेद्यं गुडयुक्तं च नारद ॥ ३८ ॥
ज्येष्ठमासे मधु प्रोक्तं देवीप्रीत्यर्थमेव तु ।
आषाढे नवनीतं च मधुकस्य निवेदनम् ॥ ३९ ॥
श्रावणे दधि नैवेद्यं भाद्रमासे च शर्करा ।
आश्विने पायसं प्रोक्तं कार्तिके पय उत्तमम् ॥ ४० ॥
मार्गे फेण्युत्तमा प्रोक्ता पौषे च दधिकूर्चिका ।
माघे मासि च नैवेद्यं मृतं गव्यं समाहरेत् ॥ ४१ ॥
नारिकेलं च नैवेद्यं फाल्गुने परिकीर्तितम् ।
एवं द्वादशनैवेद्यैर्मासे च क्रमतोऽर्चयेत् ॥ ४२ ॥
मङ्गला वैष्णवी माया कालरात्रिर्दुरत्यया ।
महामाया मतङ्गी च काली कमलवासिनी ॥ ४३ ॥
शिवा सहस्रचरणा सर्वमङ्गलरूपिणी ।
एभिर्नामपदैर्देवीं मधूके परिपूजयेत् ॥ ४४ ॥
ततः स्तुवीत देवेशीं मधूकस्थां महेश्वरीम् ।
सर्वकामसमृद्ध्यर्थं व्रतपूर्णत्वसिद्धये ॥ ४५ ॥
नमः पुष्करनेत्रायै जगद्धात्र्यै नमोऽस्तु ते ।
माहेश्वर्यं महादेव्यै महामङ्गलमूर्तये ॥ ४६ ॥
परमा पापहन्त्री च परमार्गप्रदायिनी ।
परमेश्वरी प्रजोत्पत्तिः परब्रह्मस्वरूपिणी ॥ ४७ ॥
मददात्री मदोन्मत्ता मानगम्या महोन्नता ।
मनस्विनी मुनिध्येया मार्तण्डसहचारिणी ॥ ४८ ॥
जय लोकेश्वरि प्राज्ञे प्रलयाम्बुदसन्निभे ।
महामोहविनाशार्थं पूजितासि सुरासुरैः ॥ ४९ ॥
यमलोकाभावकर्त्री यमपूज्या यमाग्रजा ।
यमनिग्रहरूपा च यजनीये नमो नमः ॥ ५० ॥
समस्वभावा सर्वेशी सर्वसङ्गविवर्जिता ।
सङ्गनाशकरी काम्यरूपा कारुण्यविग्रहा ॥ ५१ ॥
कङ्कालक्रूरा कामाक्षी मीनाक्षी मर्मभेदिनी ।
माधुर्यरूपशीला च मधुरस्वरपूजिता ॥ ५२ ॥
महामन्त्रवती मन्त्रगम्या मन्त्रप्रियङ्करी ।
मनुष्यमानसगमा मन्मथारिप्रियङ्करी ॥ ५३ ॥
अश्वत्थवटनिम्बाम्रकपित्थबदरीगते ।
पनसार्ककरीरादिक्षीरवृक्षस्वरूपिणी ॥ ५४ ॥
दुग्धवल्लीनिवासार्हे दयनीये दयाधिके ।
दाक्षिण्यकरुणारूपे जय सर्वज्ञवल्लभे ॥ ५५ ॥
एवं स्तवेन देवेशीं पूजनान्ते स्तुवीत ताम् ।
व्रतस्य सकलं पुण्यं लभते सर्वदा नरः ॥ ५६ ॥
नित्यं यः पठते स्तोत्रं देवीप्रीतिकरं नरः ।
आधिव्याधिभयं नास्ति रिपुभीतिर्न तस्य हि ॥ ५७ ॥
अर्थार्थी चार्थमाप्नोति धर्मार्थी धर्ममाप्नुयात् ।
कामानवाप्नुयात्कामी मोक्षार्थी मोक्षमाजप्नुयात् ॥ ५८ ॥
ब्राह्मणो वेदसम्पनो विजयी क्षत्रियो भवेत् ।
वैश्यश्च धनधान्याढ्यो भवेच्छूद्रः सुखाधिकः ॥ ५९ ॥
स्तोत्रमेतच्छ्राद्धकाले यः पठेत्प्रयतो नरः ।
पितॄणामक्षया तृप्तिर्जायते कल्पवर्तिनी ॥ ६० ॥
एवमाराधनं देव्याः समुक्तं सुरपूजितम् ।
यः करोति नरो भक्त्या स देवीलोकभाग्भवेत् ॥ ६१ ॥
देवीपूजनतो विप्र सर्वे कामा भवन्ति हि ।
सर्वपापहतिः शुद्धा मतिरन्ते प्रजायते ॥ ६२ ॥
यत्र तत्र भवेत्पूज्यो मान्यो मानधनेषु च ।
जायते जगदम्बायाः प्रसादेन विरञ्चिज ॥ ६३ ॥
नरकाणां न तस्यास्ति भयं स्वप्नेऽपि कुत्रचित् ।
महामायाप्रसादेन पुत्रपौत्रादिवर्धनः ॥ ६४ ॥
देवीभक्तो भवत्येव नात्र कार्या विचारणा ।
इत्येवं ते समाख्यातं नरकोद्धारलक्षणम् ॥ ६५ ॥
पूजनं हि महादेव्याः सर्वमङ्गलकारकम् ।
मधूकपूजनं तद्वन्मासानां क्रमतो मुने ॥ ६६ ॥
सर्वं समाचरेद्यस्तु पूजनं मधुकाह्वयम् ।
न तस्य रोगबाधादिभयमुद्‍भवतेऽनघ ॥ ६७ ॥
अथान्यदपि वक्ष्यामि प्रकृतेः पञ्चकं परम् ।
नाम्ना रूपेण चोत्पत्त्या जगदानन्ददायकम् ॥ ६८ ॥
साख्यानं च समाहात्म्यं प्रकृतेः पञ्चकं मुने ।
कुतूहलकर चैव शृणु मुक्तिविधायकम् ॥ ६९ ॥
इति श्रीमद्देवीभागवते महापुराणेऽष्टादशसाहस्र्यां संहितायामष्टमस्कन्धे
देवीपूजनविधिनिरूपणं नाम चतुर्विंशोऽध्यायः ॥ २४ ॥


देवीची प्राप्ती कशामुळे होते -

[ Right click to 'save audio as' for downloading Audio ]

या सर्व भाषणानंतर नारदमुनी म्हणाले, "हे नारायणमुनी, हे महाराज, देवीचा आराधनारूप धर्म कशा प्रकारचा आहे ? तिची आराधना केल्यावर ती देवी कशी बरे परमपद प्राप्त करून देते ? तिच्या आराधनेचा प्रकार कसा आहे ? तिची कशी व केव्हा आराधना करावी ? कोणते उपाय केल्याने ती देवी दुस्तर नरकांपासून मानवाचे संरक्षण करते ? हे सर्व आता मला सांगा."

श्रीनारायणमुनी म्हणाले, "हे महाविद्वान नारदा, धर्मशील आचरण करीत राहिल्याने विनासायास देवीची प्राप्ती कशी होते, ती कशी प्रसन्न होते, हे सर्व मी आता सांगतो. हे मुने, तू शांत चित्ताने ऐकून घे.

हे नारदा, स्वधर्म कोणता व तो कोणत्या प्रकारचा सांगितला आहे हे मी तुला सांगतो. अनादि अशा संसारात राहून देवीचे पूजन केल्यावर देवी प्राप्त होते. आता हे नारदा, त्या पूजेचा विधी ऐक. मी तुला समजावून सांगतो. प्रतिपदेच्या दिवशी देवीची गाईच्या तुपाने पूजा करावी. ब्राह्मणाला ते घृत व दक्षिणा यांचे दान करावे. म्हणजे दान देणारा सर्व रोगराईपासून मुक्त होतो. त्यानंतर द्वितीयेस साखरेच्या योगाने त्या जगदंबेची पूजा करावी व ब्राह्मणाला ती शर्करा दक्षिणेसह दान करावी, म्हणजे मनुष्य दीर्घायुषी होतो.

तृतीयेच्या दिवशी उत्कृष्ट दूध अर्पण करून देवीची आराधना करावी व ते श्रेष्ठ ब्राह्मणास अर्पण करावे. त्यामुळे प्राण्याचे सर्व दुःखांपासून रक्षण होते. चतुर्थीस पूजनांचे वेळी देवीची अनरशांनी पूजा करून ते अनरसे ब्राह्मणास द्यावेत. त्यामुळे मनुष्यावर कसलेही विघ्न येत नाही. पंचमीचे दिवशी देवीला केळांचा नैवेद्य दाखवून ती ब्राह्मणांना दान द्यावीत. त्यामुळे दात्याची बुद्धी वाढते. षष्ठीला देवीचे पूजन करताना मध घ्यावा आणि नंतर मध ब्राह्मणाला दान द्यावा. त्यामुळे देणार्‍याची शरीरकांती मधाप्रमाणे सतेज होते.

सप्तमीच्या दिवशी देवीला गुळाचा नैवेद्य दाखवून तो गूळही ब्राह्मणास अर्पण करावा. हे ब्राह्मणोत्तमा, त्यामुळे देणारास कधीही शोक प्राप्त होत नाही. अष्टमीच्या दिवशी देवीची नारळाने पूजा करून नारळ ब्राह्मणास दान द्यावेत. त्यामुळे दात्यास ताप वगैरे होत नाहीत. नवमीचे दिवशी लाह्यांनी देवीची पूजा केल्यावर लाह्या ब्राह्मणास द्याव्यात. त्यामुळे इहलोकात व परलोकातही सुख प्राप्त होत असते.

हे नारदमुने, दशमीचे दिवशी देवीला काळे तीळ द्यावेत व ते ब्राह्मणाला दान द्यावेत. म्हणजे यमयातनाचे भय नाहीसे होते. एकादशीच्या दिवशी जर देवीला दही अर्पण करून ते ब्राह्मणाला दिले तर तो देणारा देवीस अतिशय प्रिय होतो. द्वादशीच्या दिवशी देवीला व ब्राह्मणाला जो पोहे अर्पण करतो त्याच्यावर देवी प्रसन्न होते. त्रयोदशीच्या दिवशी देवीची मण्यांनी पूजा करून ते ब्राह्मणाला अर्पण केल्यास त्या पुरुषाला विपुल संतती होते. हे नारदा, चतुर्दशीला देवीला सातू अर्पण करून त्याचे ब्राह्मणास दान दिल्यास तो शंकराला अत्यंत प्रिय होतो. त्याचप्रमाणे पौर्णिमेच्या दिवशी सांजा करून देवीचे पूजन करावे व तो सांजा ब्राह्मणाला दान करावा म्हणजे दात्याच्या सर्व पितरांचा उद्धार होतो.

हे भाग्यवान मुने, याप्रमाणे सांगितलेल्या तिथीला त्या त्या वस्तु घेऊन देवीची नित्य पूजा करावी. त्या वस्तु ब्राह्मणास अर्पण कराव्यात व त्यांचे अशाप्रकारे हवन करावे. त्यामुळे सर्व अरिष्टांची शांती होते.

रविवारी देवीला पयसाचा नैवेद्य दाखवून तिची सेवा करावी. सोमवारी नैवेद्यासाठी दूध वापरावे. मंगळवारी केळींनी पूजा करावी. बुधवारी ताजे लोणी पूजेसाठी योग्य आहे. गुरुवारी लाल साखर व शुक्रवारी पांढरी साखर घेऊन देवीचे पूजन करावे. शनिवारी गाईच्या तुपाने पूजा करावी असे सांगितले आहे.

हे नारदा, आता सत्तावीस नक्षत्रांना काय नैवेद्य दाखवायचा ते तुला सांगतो, ते ऐक.

घृत, तीळ, साखर, दही, दूध, दुधाची साय, दह्याची साय, मोदक, तारफेण्या, शक्करपारा, सांजा, पापड, घीवर, वडे, खजुराचा रस, बेसन, मधु, सुरण, गूळ, पोहे, द्राक्षे, खजूर, चारोळ्या, अपूप, लोणी, मुगदळ, मोदक, महाळुंगे हे पदार्थ नैवेद्यासाठी म्हणून निवेदन केले आहेत.

आता विष्कंभादि योगावर काय करावे हे मी तुला निवेदन करतो. मी सांगितलेले पदार्थ जर खरोखरच देवीला अर्पण केले तर ती जगदंबा निश्चयाने प्रसन्न होते.

गूळ, मध, तूप, दूध, दही, ताक, अनरसे, लोणी, काकडी, कोहळा, मिठाई, फणस, केळी, जांभुळ, आंबा, तीळ, नारिंग, डाळिंब, बोर, आवळा, खीर, पोहे, चणे, नारळ, जंबीर, केशर व सुरण वगैरे पदार्थांनी विष्कंभासारखे योग असतील त्या दिवशी देवीचे पूजन करावे. असे हे नैवेद्य क्रमाने देवीस दाखवावेत.

आता हे नारदा, कारणांचा नैवेद्य तुला मी वेगवेगळे सांगतो ते ऐक.

सांजा, मांडा, तारफेणी, मोदक, पापड, लाडू घीवर, तीळ, दही, तूप, मध ह्या पदार्थांनी कारणाला देवीस उत्कृष्ट नैवेद्य दाखवावा व आदराने तिचे पूजन करावे असे शास्त्रात सांगितले आहे.

हे नारदमुने, देवीला प्रसन्न करून घेण्यासाठी काय करावे त्याचे विधी मी आता तुला सांगतो. ते सर्व विधी तू लक्षपूर्वक ऐक.

चैत्र शुद्ध तृतीयेच्या दिवशी पुरुषाने त्या देवतेचे आवाहन करावे व महुव्याच्या वृक्षाचे पूजन करावे. पाच प्रकारचे खाद्यपदार्थ घेऊन त्यांचा नैवेद्य देवीस अर्पण करावा. ह्याप्रमाणे बारा महिन्यात सर्व शुक्लपक्षातील तृतीयेचे दिवशी कसे पूजन करावे ते आता सर्व विधी तुला सांगतो

हे नारदा, वैशाखात तृतीयेचे दिवशी गुळखाद्याचा नैवेद्य दाखवावा. ज्येष्ठातील शुद्ध तृतीयेस मध वापरावा. आषाढात महुव्याच्या झाडालाच लोण्याचा नैवेद्य दाखवावा. श्रावणात दही, भाद्रपदात साखर, अश्विनात खीर, कार्तिकात उत्तम प्रकारचे दूध वापरावे. मार्गशीर्षात उत्कृष्ट तारफेणी अर्पण करावी. पौष महिन्यात दह्यावरील साय, माघात गाईचे तूप, फाल्गुनात नारळ असे हे नैवेद्य दाखवावेत असे सांगितले आहे. याप्रमाणे क्रमाक्रमाने बारा महिने त्या देवीचे यथाविधी पूजन करावे.

मंगला, वैष्णवी, माया, कालरांत्री, दुरत्यचा, महामाया, मतंगी, काली, कमलवासिनी, शिवा, सहस्रचरणा व सर्वमंगलरूपिणी अशी देवीची नावे आहेत. त्यांचा उच्चार करून देवीची महुव्याचे वृक्षाच्या ठिकाणी निश्चिती करून पूजा करावी.

त्यानंतर महुव्याचे वृक्षात स्थित असलेली महेश्वरी देवी तिच्या सर्व कामना पूर्ण व्हाव्यात म्हणून व आपल्याही व्रताची सिद्धी व्हावी म्हणून त्या देवीचे आदराने स्तवन करावे.

"पुष्कर नेत्रा देवी, तुला माझा नमस्कार असो. हे सर्व जगताचे रक्षण करणार्‍या देवी, तुला नमस्कार असो. हे महेश्वरी, महाभूती महामंगल मूर्ती, अशी तू देवी आहेस, त्या तुला नित्य नमस्कार असो."

तू सर्वश्रेष्ठ असून सर्वांच्या पापांचा नाश करतेस. तसेच सन्मार्ग देतेस. हे परमेश्वरी, सर्व लोकांचे उत्पत्तीस्थान तूच आहेस. हे ब्रह्मस्वरूपिणी, मद देणारी व मदाने उन्मत्त झालेली अशी केवळ नामावरूनच तुझे ज्ञान होते. तू अत्यंत उन्नत आहेस, तसेच फार विचारी आहेस. तू मुनींनी ध्यान करावे अशी आहेस, तसेच तू प्रत्येक सूर्य मंडलात रहातेस. तेव्हा हे प्रज्ञे, तू लोकेश्वरी, तुझा सदैव जयजयकार असो.

तू नित्य ध्यान करणार्‍यांना प्रिय मानतेस. तू मानवांना केवळ मनाने ज्ञात होतेस व शंकराचे प्रिय करतेस. अश्वत्थ, वट, निंब, कवठ, बदरी या वृक्षांमध्ये तुझेच रूप आहे.

फणस, अर्क, नेबती वगैरे क्षीराने युक्त असलेल्या वृक्षातही तूच आहेस. तू दुधवल्लीतही रहाण्यास योग्य आहेस. तुझ्या ठिकाणी अत्यंत दया आहे व तू स्वतः अतिशय दयाळू आहेस.

दाक्षिण्य व करुणा हीच तुझी रुपे आहेत. हे सर्वज्ञे, हे सुंदरी, तुझा जयजयकार असो !

या स्तोत्रांच्या आधारे ब्राह्मण वेदसंपन्न होतात. क्षत्रिय युद्धात विजयी होतात. वैश्यांना धन प्राप्त होते.

श्राद्धाचे वेळी जर हे स्तोत्र म्हटले तर त्याच्या पितरांची एक कल्पपर्यंत तृप्ती होते. अशाप्रकारे देवांनाही मान्य असलेली अशी ही देवीची आराधना सांगितली आहे. असे देवीचे पूजन नित्य पवित्र नि मंगल आहे. त्याचप्रमाणे हे मुनिश्रेष्ठा, महुव्याच्या झाडाचे पूजन महिन्याच्या क्रमाने सांगण्यात आले आहे. हे मधू नावाचे पूजन जो करील त्याला रोगबाधा इत्यादीपासून भय उत्पन्न होणारच नाही.

'हे निष्पापा, हे नारदा, आता मी तुला प्रकृतीचे दुसरे आणखी जे श्रेष्ठ पंचक आहे ते सांगतो. ते नाव, रूप, उत्पत्ती यांच्या योगाने सर्व जगाला आनंद देणारे असे आहे. हे मुने, ते सर्व आख्यान व महात्म्य त्या पंचकासहित तू आता ऐक. ते अत्यंत चमत्कृतिजन्य व मुक्ती प्राप्त करून देणारे आहे.


अध्याय चोविसावा समाप्त
स्कंध आठवा समाप्त

GO TOP