नारद उवाच
श्रीमूलप्रकृतेर्देव्या गायत्र्यास्तु निराकृतेः ।
सावित्रीयमसंवादे श्रुतं वै निर्मलं यशः ॥ १ ॥
तद्गुणोत्कीर्तनं सत्यं मङ्गलानां च मङ्गलम् ।
अधुना श्रोतुमिच्छामि लक्ष्म्युपाख्यानमीश्वर ॥ २ ॥
केनादौ पूजिता सापि किंभूता केन वा पुरा ।
तद्गुणोत्कीर्तनं मह्यं वद वेदविदांवर ॥ ३ ॥
श्रीनारायण उवाच
सृष्टेरादौ पुरा ब्रह्मन् कृष्णस्य परमात्मनः ।
देवी वामांससम्भूता बभूव रासमण्डले ॥ ४ ॥
अतीव सुन्दरी श्यामा न्यग्रोधपरिमण्डिता ।
यथा द्वादशवर्षीया शश्वत्सुस्थिरयौवना ॥ ५ ॥
श्वेतचम्पकवर्णाभा सुखदृश्या मनोहरा ।
शरत्पार्वणकोटीन्दुप्रभाप्रच्छादनानना ॥ ६ ॥
शरन्मध्याह्नपद्मानां शोभामोचनलोचना ।
सा देवी द्विविधा भूता सह सर्वेश्वरेच्छया ॥ ७ ॥
स्वीयरूपेण वर्णेन तेजसा वयसा त्विषा ।
यशसा वाससा कृत्या भूषणेन गुणेन च ॥ ८ ॥
स्मितेन वीक्षणेनैव प्रेम्णा वानुनयेन च ।
तद्वामांसान्महालक्ष्मीर्दक्षिणासांच्च राधिका ॥ ९ ॥
राधाऽऽदौ वरयामास द्विभुजञ्च परात्परम् ।
महालक्ष्मीश्च तत्पश्चाच्चकमे कमनीयकम् ॥ १० ॥
कृष्णस्तद्गौरवेणैव द्विधारूपो बभूव ह ।
दक्षिणांसश्च द्विभुजो वामांसश्च चतुर्भुजः ॥ ११ ॥
चतुर्भुजाय द्विभुजो महालक्ष्मीं ददौ पुरा ।
लक्ष्यते दृश्यते विश्वं स्निग्धदृष्ट्या ययानिशम् ॥ १२ ॥
देवीभूता च महती महालक्ष्मीश्च सा स्मृता ।
राधाकान्तश्च द्विभुजो लक्ष्मीकान्तश्चतुर्भुजः ॥ १३ ॥
शुद्धसत्त्वस्वरूपा च गोपैर्गोपीभिरावृता ।
चतुर्भुजश्च वैकुण्ठं प्रययौ पद्मया सह ॥ १४ ॥
सर्वांशेन समौ तौ द्वौ कृष्णनारायणौ परौ ।
महालक्ष्मीश्च योगेन नानारूपा बभूव सा ॥ १५ ॥
वैकुण्ठे च महालक्ष्मीः परिपूर्णतमा रमा ।
शुद्धसत्त्वस्वरूपा च सर्वसौभाग्यसंयुता ॥ १६ ॥
प्रेम्णा सा च प्रधाना च सर्वासु रमणीषु च ।
स्वर्गेषु स्वर्गलक्ष्मीश्च शक्रसम्पत्स्वरूपिणी ॥ १७ ॥
पाताले नागलक्ष्मीश्च राजलक्ष्मीश्च राजसु ।
गृहलक्ष्मीर्गृहेष्वेव गृहिणां च कलांशतः ॥ १८ ॥
सम्पत्स्वरूपा गृहिणां सर्वमङ्गलमङ्गला ।
गवां प्रसूतिः सुरभिर्दक्षिणा यज्ञकामिनी ॥ १९ ॥
क्षीरोदसिन्धुकन्या सा श्रीरूपा पद्मिनीषु च ।
शोभास्वरूपा चन्द्रे च सूर्यमण्डलमण्डिता ॥ २० ॥
विभूषणेषु रत्नेषु फलेषु च जलेषु च ।
नृपेषु नृपपत्नीषु दिव्यस्त्रीषु गृहेषु च ॥ २१ ॥
सर्वसस्येषु वस्त्रेषु स्थानेषु संस्कृतेषु च ।
प्रतिमासु च देवानां मङ्गलेषु घटेषु च ॥ २२ ॥
माणिक्येषु च मुक्तासु माल्येषु च मनोहरा ।
मणीन्द्रेषु च हीरेषु क्षीरेषु चन्दनेषु च ॥ २३ ॥
वृक्षशाखासु रम्यासु नवमेघेषु वस्तुषु ।
वैकुण्ठे पूजिता साऽऽदौ देवी नारायणेन च ॥ २४ ॥
द्वितीये ब्रह्मणा भक्त्या तृतीये शङ्करेण च ।
विष्णुना पूजिता सा च क्षीरोदे भारते मुने ॥ २५ ॥
स्वायम्भुवेन मनुना मानवेन्द्रेश्च सर्वतः ।
ऋषीन्द्रैश्च मुनीन्द्रैश्च सद्भिश्च गृहिभिर्भवे ॥ २६ ॥
गन्धर्वैश्चैव नागाद्यैः पातालेषु च पूजिता ।
शुक्लाष्टम्यां भाद्रपदे कृता पूजा च ब्रह्मणा ॥ २७ ॥
भक्त्या च पक्षपर्यन्तं त्रिषु लोकेषु नारद ।
चैत्रे पौषे च भाद्रे च पुण्ये मङ्गलवासरे ॥ २८ ॥
विष्णुना पूजिता सा च त्रिषु लोकेषु भक्तितः ।
वर्षान्ते पौषसङ्क्रान्त्यां माध्यामावाह्य मङ्गले ॥ २९ ॥
मनुस्तां पूजयामास सा भूता भुवनत्रये ।
पूजिता सा महेन्द्रेण मङ्गलेनैव मङ्गला ॥ ३० ॥
केदारेणैव नीलेन सुबलेन नलेन च ।
ध्रुवेणोत्तानपादेन शक्रेण बलिना तथा ॥ ३१ ॥
कश्यपेन च दक्षेण कर्दमेन विवस्वता ।
प्रियव्रतेन चन्द्रेण कुबेरेणैव वायुना ॥ ३२ ॥
यमेन वह्निना चैव वरुणेनैव पूजिता ।
एवं सर्वत्र सर्वेषु पूजिता वन्दिता सदा ।
सर्वेश्वर्याधिदेवी सा सर्वसम्पत्स्वरूपिणी ॥ ३३ ॥
इति श्रीमद्देवीभागवते महापुराणेऽष्टादशसाहस्र्यां
संहितायां नवमस्कन्धे लक्ष्म्युपाख्यानवर्णनं
नामैकोनचत्वारिंशोऽध्यायः ॥ ३९ ॥
महालक्ष्मीचे आख्यान -
[ Right click to 'save audio as' for downloading Audio ]
नारद म्हणाले, "सावित्रीच्या आख्यानात मूलप्रकृती व आकारशून्य गायत्रीदेवीचे यश सांगितले आहे. ते सर्व मंगल आहे. आता मला लक्ष्मीचे उपाख्यान सांगा."
नारायण म्हणाले, "हे नारदा, रासमंडळात श्रीकृष्णाच्या डाव्या खांद्यापासून ती देवी निर्माण झाली. ती अत्यंत सुंदर, शामवर्ण, बारा वर्षांचे यौवन असलेली, चाफ्याप्रमाणे अंगकांती असून जिचे नेत्र मनोहर, पौर्णिमेच्या चंद्राप्रमाणे मुख अशी तेजस्वी स्त्री होती. ती देवी एकाएकी दोन प्रकारची झाली. तेज, रूप, वर्ण, भूषणयुक्त, हसतमुख, विनयसंपन्न अशी महालक्ष्मी डाव्या खांद्यापासून व उजव्या खांद्यापासून राधिका निर्माण झाली. राधेने द्विभुज ईश्वराला वरले. लक्ष्मीनेही त्याचीच अपेक्षा करताच तो एकदम दोन स्वरूपात झाला. दक्षिण भागाने तो द्विभुज व डाव्या भागाने चतुर्भुज असा झाला. चतुर्भुजाने महालक्ष्मीस वरले. सर्व विश्व स्निग्ध ठेवणारी महालक्ष्मी होय. राधेचा पती द्विभुज व लक्ष्मीकांत झाला. लक्ष्मीसह तो वैकुंठास गेला.
ती रमा शुद्ध सत्त्वरूप, सर्व सौभाग्ययुक्त, रमणीय अशी स्त्रियांमध्ये मुख्य झाली. स्वर्गात ती संपत्तीरूपाने राहिली. पाताळात नागलक्ष्मी, राजांमध्ये राजलक्ष्मी,
गृहस्थाचे घरी गृहलक्ष्मी आहे. ती मंगलमय असून तिच्यामुळे सर्वांनाच शोभा प्राप्त झाली आहे. प्रत्येक वस्तूत त्या देवीचा अंश असून नारायणाने वैकुंठात तिची प्रथम पूजा केली.
नंतर ब्रह्मदेवाने तिला पूजले. तिसर्या वेळी शंकराने, नंतर क्षीरसागरात विष्णूने तिचे पूजन केले. भारतात स्वायंभूव मनूने तिला पूजले. ऋषींनी, सज्जनांनी तिचे यथावकाश पूजन केले. पाताळात नागेंद्रांनी, भाद्रपद अष्टमीस ब्रह्मदेवाने तिची पूजा केली.
अशारीतीने तिन्ही लोकात तिची भक्तीपूर्वक पूजा केली जाते. चैत्र, पौष, भाद्रपद, मंगळवार या दिवशी विष्णूने तिन्ही लोकात तिचे पूजन केले. वर्षाच्या अखेरीस, पौष संक्रांतीस, मंगळवारी, मनूने आवाहनपूर्वक तिची पूजा केली. तेव्हापासून ती तिन्ही लोकात प्रसिद्ध पावली. मंगलरूपानेच इंद्राने, तसेच केदार, नील, सुबल, नल, ध्रुव, उत्तानपाद, बली, कश्यप, दक्ष, कर्दम, सूर्य, प्रियव्रत, चंद्र, कुबेर, वायु, यम, अग्नी, वरुण यांनी तिची यथाविधी पूजा केली. अशारीतीने ती सर्वांना पूज्य झाली. सर्व लोकात ती वंदनीय झाली. ती सर्व ऐश्वर्याची अधिदेवता असून संपत्तीरूप आहे."